Ρυθμίσεις δανείων: Ψυχραιμία.

γράφει ο Κωνσταντίνος Πόπης,                                                                                                                                                                       Δικηγόρος Πειραιά,
  κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων
                                     στη Φιλοσοφία του Δικαίου
                                     στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο

                                   

Ψυχραιμία

• Με αφορμή το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον αναφορικά με το αν είναι πιο συμφέρουσα η προσφυγή στον Ν. 3869/2010 (νόμος περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών) ή η λύση της ρύθμισης των δανείων σε απευθείας συνεννόηση με τις τράπεζες, καλό είναι να προσεχθούν τα εξής: 
• -Ο Νόμος 3869/2010 προστατεύει μόνο το ακίνητο της κύριας κατοικίας του οφειλέτη ή το ακίνητο που αποτελεί μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο. -Σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος έχει περισσότερα από ένα ακίνητα θα πρέπει να το σκεφτεί διπλά να προσφύγει στο Δικαστήριο. Και αυτό γιατί μόνο ένα ακίνητο προστατεύεται (συνήθως αυτό της κύρια κατοικίας του οφειλέτη), όλα τα υπόλοιπα τίθενται στην διάθεση των τραπεζών/δανειστών και ρευστοποιούνται. 
•  -Άλλα «ευεργετήματα» του Νόμου, προκειμένου ο υπερχρεωμένος οφειλέτης να βγει από τα αδιέξοδο, είναι, συνήθως, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων καθώς και το σημαντικό «κούρεμά» τους. «Κουρεύονται» επίσης τα ποσά των δόσεων.
•  -Σε καμιά περίπτωση όμως τα δάνεια δεν «χαρίζονται» και ο οφειλέτης πρέπει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που θα του ορίσει το Δικαστήριο, διαφορετικά χάνει την δικαστική ρύθμιση και επανέρχεται στην προηγούμενη κατάσταση.
•  -Οι τράπεζες (οι συνήθεις δανειστές δηλαδή) προσφέρουν ρυθμίσεις δανείων που βραχυχρόνια δείχνουν πράγματι ελκυστικές, διότι προβλέπονται σημαντικές περίοδοι χάριτος καθώς και μείωση των ποσών των δόσεων, όμως μακροχρόνια μπορεί ο οφειλέτης να κληθεί να καταβάλει ποσό ίσο ή μεγαλύτερο από το αρχικό δάνειο, με τους ίδιους ή μεγαλύτερους τόκους.
•  -Καλό είναι ο ενδιαφερόμενος να υπολογίζει από πριν, προτού συμφωνήσει μια απευθείας ρύθμιση με την τράπεζά του, το ποσό μετά τον τόκων, που θα έχει καταβάλει συνολικά κατά τον χρόνο αποπληρωμής του δανείου για να δει αν τον συμφέρει τελικά η ρύθμιση.
•  -Πάντως εκείνοι που έχουν περισσότερα από ένα ακίνητα μάλλον θα πρέπει να προτιμήσουν την απευθείας ρύθμιση με την τράπεζα/τράπεζές τους, εκτός κι αν οι οφειλές τους είναι τόσο μεγάλες, σε τέτοιον δηλαδή βαθμό που είναι αντικειμενικά εντελώς αδύνατο να τις εξυπηρετήσουν. 

• -Εκείνοι που θα προσφύγουν στο Νόμο και όχι σε απευθείας ρύθμιση με την/τις τράπεζές τους θα πρέπει να «ξεχάσουν» την μελλοντική δανειοδότηση τους από οποιαδήποτε τράπεζα.
•  Αυτές είναι γενικές παρατηρήσεις. 

Η σωστότερη τακτική είναι ο ενδιαφερόμενος με ψυχραιμία, να θέσει τα δεδομένα της οικονομικής και περιουσιακής του κατάστασης στον Δικηγόρο του, σε συνεργασία με εκείνον να αξιολογήσει αν μια απευθείας ρύθμιση είναι πιο συμφέρουσα ή αν είναι απαραίτητη η προσφυγή στο Νόμο 3869/2010, προκειμένου να βάλει τις οφειλές του σε τάξη.

 

πηγή: nikospagonis.blogspot