"Το οποιοδήποτε λάθος μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εκατομμύρια Έλληνες, που μετά από μία πενταετία κόπων και θυσιών- έστω με καθυστερήσεις και σφάλματα- δεν θέλουν ούτε «μπαχαλάκηδες», ούτε «κορμοράνους»…"
Άρθρο του Νικήτα Κακλαμάνη, Υποψήφιου Βουλευτή Α’ Αθηνών της Ν.Δ. (από το parapolitika.gr) 
Στις 29 Δεκεμβρίου άκουσα προσεκτικά τον Αλέξη Τσίπρα στη πρώτη του επίσημη προεκλογική ομιλία στον Κεραμεικό.
Είπε πολλά και υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους. Μου θύμισε τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009, όταν έλεγε το περίφημο «υπάρχουν λεφτά». Ξέρετε κάτι; Δεν μου προκάλεσε έκπληξη, γιατί γνωρίζω τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που έκανε τα πρώτα του πολιτικά βήματα.
Εγώ ήμουν δήμαρχος Αθηναίων και ο Α. Τσίπρας στην αξιωματική αντιπολίτευση του δήμου Αθηναίων. Δυστυχώς, φαινόταν ήδη οπαδός ποιας πολιτικής ήταν.
Το συνειδητοποίησα απόλυτα στη πιο δύσκολη στιγμή της θητείας μου στη Πλατεία Κοτζιά. Στα γνωστά και ως «Δεκεμβριανά» του 2008. Τις μέρες εκείνες, που η Αθήνα έζησε περισσότερο από ποτέ, τον εφιάλτη των «μπαχαλάκηδων» και απλοί άνθρωποι είδαν τις περιουσίες τους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός.
Θυμάμαι όλες τις στιγμές εκείνες τις δύσκολες μέρες. Τις καθολικές αντιδράσεις καταδίκης των εκτρόπων από κάθε πλευρά και γωνία του πολιτικού κόσμου. Θυμάμαι όμως και το μοναδικό κόμμα, που δεν είχε καταφερθεί εναντίον όσων επιχειρούσαν να μετατρέψουν την Αθήνα σε ευρωπαϊκή Βαγδάτη.
Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% τότε.
Η παράταξη του Α. Τσίπρα, ο οποίος σε όσες συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκαν σε ΚΑΜΙΑ δεν καταδίκασε το καταστροφικό «έργο» των «μπαχαλάκηδων».
Ήταν το πιο χαρακτηριστικό δείγμα του πολιτικού του χαρακτήρα αλλά όχι το μοναδικό. Υπήρχε κι’ άλλο.
Η Διπλή Ανάπλαση. Το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο, που θα γινόταν ποτέ στην Αθήνα, θα άλλαζε τη μορφή της πρωτεύουσας και των κατοίκων της, ο Παναθηναϊκός θα αποκτούσε ποδοσφαιρική στέγη όπως και ο Ερασιτέχνης.
Όλα αυτά θυσιάστηκαν από τη παράταξη του Α. Τσίπρα και καμιά 50αριά «κατοίκους» της Αθήνας για χάρη των… κορμοράνων.
Αυτή τη τακτική, δυστυχώς, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συνεχίζει και σήμερα. Μόνο, που εδώ δεν «παίζεται» μόνο το «χαρτί» της Αθήνας αλλά το μέλλον ολόκληρης της Χώρας.
Και το οποιοδήποτε λάθος μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εκατομμύρια Έλληνες, που μετά από μία πενταετία κόπων και θυσιών- έστω με καθυστερήσεις και σφάλματα- δεν θέλουν ούτε «μπαχαλάκηδες», ούτε «κορμοράνους»…
ΠΗΓΗ
Είπε πολλά και υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους. Μου θύμισε τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009, όταν έλεγε το περίφημο «υπάρχουν λεφτά». Ξέρετε κάτι; Δεν μου προκάλεσε έκπληξη, γιατί γνωρίζω τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που έκανε τα πρώτα του πολιτικά βήματα.
Εγώ ήμουν δήμαρχος Αθηναίων και ο Α. Τσίπρας στην αξιωματική αντιπολίτευση του δήμου Αθηναίων. Δυστυχώς, φαινόταν ήδη οπαδός ποιας πολιτικής ήταν.
Το συνειδητοποίησα απόλυτα στη πιο δύσκολη στιγμή της θητείας μου στη Πλατεία Κοτζιά. Στα γνωστά και ως «Δεκεμβριανά» του 2008. Τις μέρες εκείνες, που η Αθήνα έζησε περισσότερο από ποτέ, τον εφιάλτη των «μπαχαλάκηδων» και απλοί άνθρωποι είδαν τις περιουσίες τους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός.
Θυμάμαι όλες τις στιγμές εκείνες τις δύσκολες μέρες. Τις καθολικές αντιδράσεις καταδίκης των εκτρόπων από κάθε πλευρά και γωνία του πολιτικού κόσμου. Θυμάμαι όμως και το μοναδικό κόμμα, που δεν είχε καταφερθεί εναντίον όσων επιχειρούσαν να μετατρέψουν την Αθήνα σε ευρωπαϊκή Βαγδάτη.
Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% τότε.
Η παράταξη του Α. Τσίπρα, ο οποίος σε όσες συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκαν σε ΚΑΜΙΑ δεν καταδίκασε το καταστροφικό «έργο» των «μπαχαλάκηδων».
Ήταν το πιο χαρακτηριστικό δείγμα του πολιτικού του χαρακτήρα αλλά όχι το μοναδικό. Υπήρχε κι’ άλλο.
Η Διπλή Ανάπλαση. Το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο, που θα γινόταν ποτέ στην Αθήνα, θα άλλαζε τη μορφή της πρωτεύουσας και των κατοίκων της, ο Παναθηναϊκός θα αποκτούσε ποδοσφαιρική στέγη όπως και ο Ερασιτέχνης.
Όλα αυτά θυσιάστηκαν από τη παράταξη του Α. Τσίπρα και καμιά 50αριά «κατοίκους» της Αθήνας για χάρη των… κορμοράνων.
Αυτή τη τακτική, δυστυχώς, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συνεχίζει και σήμερα. Μόνο, που εδώ δεν «παίζεται» μόνο το «χαρτί» της Αθήνας αλλά το μέλλον ολόκληρης της Χώρας.
Και το οποιοδήποτε λάθος μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εκατομμύρια Έλληνες, που μετά από μία πενταετία κόπων και θυσιών- έστω με καθυστερήσεις και σφάλματα- δεν θέλουν ούτε «μπαχαλάκηδες», ούτε «κορμοράνους»…
ΠΗΓΗ
Αναρτήσεις
Σχόλια