Συγκεκριμένα, ο G. Oettinger τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).»
Συνεχίζοντας την απάντηση του ο Επίτροπος ενέργειας της ΕΕ, γίνεται απολύτως σαφής:
«Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.» και καταλήγει την απάντησή του σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους ευάλωτους καταναλωτές: «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.»
Στην ερώτησή του ο Ν.Χουντής υποστήριζε ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72.
Σε δήλωσή του ο ευρωβουλευτής υπογραμμίζει ότι το κράτος που παρανομεί και δεν σέβεται το δικαίωμα των πολιτών να έχουν ηλεκτρική ενέργεια, δεν έχει δικαίωμα να συλλαμβάνει πολίτες που υπερασπίζονται τη νομιμότητα.
Αναλυτικά η απάντηση του επιτρόπου Ενέργειας αναφέρει:
1. Ο καθορισμός των αρχών συλλογής φόρων είναι θέμα των κρατών μελών και δεν καλύπτεται από την κοινοτική νομοθεσία. Κατ’ αρχήν τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν για τη συλλογή των φόρων και φορείς οι οποίοι ασχολούνται με τον ενεργειακό εφοδιασμό. Πράγματι, αυτή η πρακτική φαίνεται να χρησιμοποιείται σε κάποιο βαθμό σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες.
2. Το αξιότιμο μέλος ρωτά, επίσης, εάν το επίμαχο ελληνικό μέτρο είναι σύμφωνο με τη νομοθεσία της ΕΕ και ποια θα είναι η εφαρμογή των ειδικών οδηγιών της ΕΕ σε αυτή την περίπτωση. Οι πληροφορίες που περιέχονται στη γραπτή ερώτηση δεν παρέχουν επαρκή στοιχεία για να εκτιμηθεί η συμβατότητα του εθνικού μέτρου με συγκεκριμένες διατάξεις της οδηγίας 2009/72/EC (εφεξής Οδηγία) ή όσον αφορά την οδηγία 93 / 13/EC. Καταρχήν, συμβατικοί όροι οι οποίοι αντανακλούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις δεν υπόκεινται στις διατάξεις της οδηγίας 93/13/EC (Άρθρο 1 (2) σε αυτή). Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλουν ειδικούς όρους για την παροχή ενέργειας στην περιοχή της αρμοδιότητάς τους, εφόσον εξασφαλίζεται η συμμόρφωση με όλη τη σχετική νομοθεσία της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων της για την προστασία των πελατών (άρθρο 3, παράρτημα Ι σε αυτή), για τους ευάλωτους καταναλωτές (άρθρο 3 (7) και (8)) και των καθολικών υπηρεσιών (άρθρο 3 (3))
Οι διατάξεις για την καθολική υπηρεσία δημιουργούν μια σαφή υποχρέωση για τα κράτη μέλη και δίνουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να καθορίζουν τις προϋποθέσεις αυτού του δικαιώματος βάσει των φορολογικών τους υποχρεώσεων του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του.
Όσον αφορά την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η Οδηγία δημιουργεί την υποχρέωση στα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές. Ωστόσο, η οδηγία αφήνει στα κράτη μέλη (ενώ τα υποχρεώνει να το κάνουν) να ορίσει την έννοια των ευάλωτων καταναλωτών.
ΠΗΓΗ: energypress.gr
Αναρτήσεις
Σχόλια