Μπορεί κάποιοι διάσημοι να απέκτησαν ένα αστέρι στην γνωστή λεωφόρο του Χόλυγουντ ,όμως, ο Κλεομένης Τσιγάνης, ερευνητής με καταγωγή από τον Τύρναβο , απέκτησε πριν τέσσερα χρόνια το δικό του «αστέρι» στο γαλαξία μετά την βράβευση του από την επιτροπή της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης βαφτίζοντας έναν αστεροειδή,...
που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν γνωστός με τα στοιχεία 1999 RC221- με το όνομα 21775 Tsiganis (ο αριθμός 21775 δηλώνει τη θέση του στον κατάλογο εκείνων των αστεροειδών, η τροχιά των οποίων έχει υπολογιστεί με ακρίβεια).
Ο Κλεομένης Τσιγάνης, αστρονόμος με λαμπρές σπουδές στην αστροφυσική, από το 2008 έχει εξασφαλίσει το ταξίδι του στην αιωνιότητα και «περιφέρεται» στο αχανές Διάστημα, γύρω από τον Ήλιο και πολύ κοντά στον Άρη δανείζοντας το όνομα του σε έναν αστεροειδή του οποίου η τροχιά δεν παρουσιάζει την παραμικρή ένδειξη χάους και δεν απειλεί να... τινάξει τη Γη στον αέρα.
"Εγώ ασχολούμαι με τους... άτακτους αστεροειδείς, δηλαδή αυτούς που παρουσιάζουν χαοτική συμπεριφορά. Πολλοί από τους αστεροειδείς κινούνται αλλοπρόσαλλα, χωρίς να παρουσιάζουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Η ειρωνεία είναι ότι ο συγκεκριμένος αστεροειδής που έχει το όνομά μου είναι... φρόνιμος. Δεν παρουσιάζει την παραμικρή ένδειξη χάους", λέει ο κ. Τσιγάνης.
Ο Κλ. Τσιγάνης δεν είναι ο πρώτος Έλληνας που έδωσε το όνομά του σε αστεροειδή. Προηγήθηκαν ο ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής, που είναι υπεύθυνος πολλών αποστολών της ΝΑΣΑ, αλλά και ο μουσικοσυνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Όμως ο νεαρός αστρονόμος, με καταγωγή από τον Τίρναβο Λάρισας, είναι ο πρώτος Έλληνας με σπουδές εξ ολοκλήρου στη χώρα μας και συγκεκριμένα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δίνοντας έτσι μια απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι η έρευνα και οι καλές σπουδές γίνονται στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν καλύτεροι καθηγητές.
Αυτό είναι μύθος και πιστεύω χρόνο με τον χρόνο να τον καταρρίπτουμε όλοι εμείς που αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ», λέει, προσθέτοντας ότι απουσίασε μόνο για δύο χρόνια, οπότε και βρέθηκε στο Αστεροσκοπείο της Νίκαιας στη Γαλλία
Αυτό είναι μύθος και πιστεύω χρόνο με τον χρόνο να τον καταρρίπτουμε όλοι εμείς που αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ», λέει, προσθέτοντας ότι απουσίασε μόνο για δύο χρόνια, οπότε και βρέθηκε στο Αστεροσκοπείο της Νίκαιας στη Γαλλία
Η θέση του
Ο αστεροειδής 21775 Tsiganis περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, βρίσκεται κοντά στον Άρη και απέχει 2,964 αστρονομικές μονάδες (περίπου 444.600.000 χλμ.) από τη Γη και 2,086 αστρονομικές μονάδες (περίπου 312.900.000 χλμ.) από τον Ήλιο.
Ανακαλύφθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1999 από το τηλεσκόπιο Loneos του αστεροσκοπείου Lowell της Αριζόνα.
Έχει διάμετρο 4-5 χιλιόμετρα και περίοδο 3,33 έτη. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν παρουσιάζει ενδείξεις χάους, γεγονός που σημαίνει ότι δεν κινείται απειλητικά προς τη Γη ή προς άλλους πλανήτες, ενώ δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ούτε με κοινά τηλεσκόπια.
Έχει διάμετρο 4-5 χιλιόμετρα και περίοδο 3,33 έτη. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν παρουσιάζει ενδείξεις χάους, γεγονός που σημαίνει ότι δεν κινείται απειλητικά προς τη Γη ή προς άλλους πλανήτες, ενώ δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ούτε με κοινά τηλεσκόπια.
Έρευνα για τις σκοτεινές περιοχές στην επιφάνεια της Σελήνης
Η ομάδα, στην οποία εργάστηκε ο Κλ. Τσιγάνης, προσπαθούσε να λύσει έναν γρίφο που ξεκίνησε πριν από 700 εκατ. χρόνια μετά τη γέννηση του πλανητικού μας συστήματος και η έρευνά του αφορούσε τις σκοτεινές περιοχές που βλέπουμε με γυμνό μάτι στην επιφάνεια της Σελήνης, την προέλευσή τους και τον τρόπο δημιουργίας τους.
Παράλληλα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι περίπου το ίδιο διάστημα (700 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία των πλανητών) στο σύμπαν έγινε ένας ανηλεής βομβαρδισμός και χρειάστηκαν χρόνια πολλά μέχρι να πάρει τη σημερινή του... μορφή.
Εκείνο που παραμένει άλυτο μυστήριο για τον ίδιο, την ομάδα του, αλλά και όλους τους ερευνητές είναι το πώς έφτασε ή πώς δημιουργήθηκε το νερό στη Γη, δεδομένου ότι το ποσοστό της εξωγήινης προέλευσης δεν μπορεί να είναι πάνω από 5%. Κι αυτό γιατί το νερό στους κομήτες έχει μια συγκεκριμένη χημική σύσταση.
Ως επικρατέστερη προβάλλει η θεωρία ότι προς το τέλος της δημιουργίας της Γης -περίπου στα πρώτα 100 εκατ. χρόνια- ένα αντικείμενο του μεγέθους της Σελήνης, αλλά αποτελούμενο κατά 80% από νερό, έπεσε στη Γη. Το ένυδρο αυτό αντικείμενο ήταν αρκετό για να της δώσει το νερό που έχει τώρα.
πηγή: tirnavosnews
Αναρτήσεις
Σχόλια