Απλήρωτοι 35 «ναυαγοί» του Γ. Αγούδημου

Νομικό κενό για τους διοικητικούς υπαλλήλους τής «GA Ferries», που πέντε χρόνια παλεύουν μεταξύ του πλοιοκτήτη και του Δημοσίου να πάρουν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις 3 εκατ. ευρώ - Ζητούν παρέμβαση του πρωθυπουργού.

Επειδή είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ δεν θεωρούνται εργαζόμενοι ναυτιλιακών εταιρειών.

Της Χριστίνας Παπασταθοπούλου                                    (από την



Πέντε ολόκληρα χρόνια προσπαθούν να πάρουν τα χρήματα που τους οφείλει η ναυτιλιακή εταιρεία «GA Ferries», συμφερόντων Γερ. Αγούδημου, αλλά μπροστά τους ορθώνεται ένας γραφειοκρατικός και νομικός σκόπελος, τον οποίο, παρά τον αγώνα τους και τις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που έχουν στα χέρια τους, είναι αδύνατον να τον ξεπεράσουν.

Ο λόγος για 35 διοικητικούς (χερσαίους) υπαλλήλους της «GA Ferries», ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, που διεκδικούν περίπου 3 εκατ. ευρώ (δεδουλευμένα, δώρα, επιδόματα, αποζημιώσεις). Ενας απ’ αυτούς, ο Παναγιώτης Φυλακτός, που εργαζόταν 20 χρόνια στην εταιρεία, πατέρας δυο παιδιών, μίλησε στην «Εφ.Συν.» για την απίστευτη ταλαιπωρία που έχουν υποστεί από τα τέλη του 2008, χωρίς κανένα αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα.

Τρέχουν και δεν φτάνουν όλα αυτά τα χρόνια οι πρώην εργαζόμενοι, διεκδικώντας τα αυτονόητα. Προσφυγή στη Δικαιοσύνη, έγγραφες καταγγελίες, επισκέψεις σε υπουργούς (έχουν ενημερώσει για το πρόβλημά τους όλους τους υπουργούς Ναυτιλίας, που δεν ήταν και λίγοι αυτά τα πέντε χρόνια), σε βουλευτές και σε εκπροσώπους φορέων, επιστολές διαμαρτυρίας και ενημέρωσης για το ζήτημά τους και στους πολιτικούς αρχηγούς. Ακόμα και στον πρωθυπουργό έστειλαν υπόμνημα μέσω του οποίου τον ενημερώνουν για την περιπέτειά τους και του ζητούν την παρέμβασή του. Μέχρι και σελίδα στο facebook είχαν ανοίξει με τίτλο «Ναι, και σε μένα χρωστάει ο Αγούδημος», γνωστοποιώντας έτσι την οργή τους απέναντι στον γνωστό πλοιοκτήτη, μ” ένα κόκκινο φέσι ως σήμα κατατεθέν.
Η απάντηση για τον απίθανο εγκλωβισμό τους είναι μία: δεν θεωρούνται εργαζόμενοι ναυτιλιακών εταιρειών (ανήκουν στο ΙΚΑ και όχι στο ΝΑΤ) και επομένως δεν τους καλύπτει κανένας νόμος για να εισπράξουν τα χρήματά τους.
Φορτωμένος με δυο τσάντες έγγραφα έφτασε στην εφημερίδα ο Παναγιώτης, «μπροστάρης» στον αγώνα που έχουν ξεκινήσει, και μας εξιστόρησε την περιπέτειά τους που ίσως λίγα χρόνια πριν θα φάνταζε «απίθανη», όχι όμως και τώρα αφού χιλιάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν κάποιο ανάλογο πρόβλημα. Οι εταιρείες τούς χρωστούν εκατ. ευρώ, οι δικαστικές αποφάσεις είναι υπέρ τους, αλλά παρ” όλα αυτά, το μόνο που έχουν καταφέρει να «κερδίσουν» είναι τα έγγραφα με τα ποσά που τους χρωστούν, τα οποία τα κρατούν σπίτια τους «κορνιζαρισμένα» για να τα βλέπουν και να μην ξεχνούν…
Αγανακτισμένος και κουρασμένος, αλλά με μια σπάνια πίστη ότι στο «τέλος θα τα καταφέρουν», ο Παναγιώτης ξεκινά να εξιστορεί την περιπέτειά τους, δείχνοντας για κάθε τι που λέει και το ανάλογο έγγραφο. Τα πάντα καταγεγραμμένα, με ημερομηνίες και υποσημειώσεις.
Την περιγραφή των γεγονότων από το 2008 έως και σήμερα την κάνει ο ίδιος:
Η δοκιμασία τους ξεκίνησε στα τέλη του 2008, όταν η εταιρεία άρχισε τις καθυστερήσεις στις πληρωμές τόσο στους ναυτεργάτες όσο και στο διοικητικό προσωπικό. Τον Σεπτέμβριο του 2009, τα 8 πλοία της εταιρείας εγκαταλείφθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και από τότε και μετά η εταιρεία δεν ξαναπλήρωσε ποτέ.
Υστερα από ειδική νομοθετική τροποποίηση που έγινε από το υπουργείο Ναυτιλίας και με απόφαση του Δ.Σ. του ΝΑΤ οι ναυτικοί της εταιρείας κατάφεραν και πήραν τα χρήματα που τους χρωστούσαν.

Πώς ξεκίνησε
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τους διοικητικούς υπαλλήλους. Ετσι στις 28/3/2012 οι 35 χερσαίοι υπάλληλοι αναγκάζονται να καταγγείλουν τη σύμβασή τους, όχι γιατί το επιθυμούσαν, αλλά γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Επρεπε να απεγκλωβιστούν για να δουν τι θα κάνουν. Και πάνω απ” όλα έπρεπε να ψάξουν να βρουν δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους.
Τον Ιούνιο του 2011, μετά από δημόσιο διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό, εκπλειστηριάστηκαν 7 πλοία της κοινοπραξίας σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.2881/2001 περί ναυαγίων, καθώς τα πλοία αυτά χαρακτηρίστηκαν επικίνδυνα και επιβλαβή. Ο ΟΛΠ εισέπραξε από τις δύο εταιρείες που αγόρασαν τα πλοία 7.300.000 ευρώ. Παρά το γεγονός ότι από τον εκπλειστηριασμό έχουν περάσει πάνω από 2 χρόνια ο ΟΛΠ έχει καταθέσει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων Πειραιά το τίμημα μόνο για τα τρία πλοία, ενώ δεν προέβη στον διορισμό συμβολαιογράφου για τη σύνταξη πίνακα κατάταξης και την απόδοση των οφειλομένων στους εργαζόμενους.
Για να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να λάβουν τα χρήματά τους, στο πολυνομοσχέδιο του ΥΝΑ που συζητήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής στις 16 Απριλίου 2013 και ψηφίστηκε στις 18 Απριλίου δημιουργήθηκε ειδικό άρθρο (60) το οποίο αναφερόταν στην περίπτωσή τους (προέβλεπε ότι υπάλληλοι γραφείων ναυτιλιακών εταιρειών μπορούν να πάρουν χρήματα από το πλειστηρίασμα των πλοίων), που όμως αν και ψηφίστηκε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, λόγω διαφόρων εμπλοκών που σημειώθηκαν, αποσύρθηκε από τον τότε υπουργό Ναυτιλίας Κ. Μουσουρούλη, ο οποίος δεσμεύτηκε να το επαναφέρει βελτιωμένο σε επόμενο νομοσχέδιο.
«Πέντε χρόνια αγωνιζόμαστε και υποφέρουμε εμείς και οι οικογένειές μας διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Σε ποιο άλλο κράτος της Ευρώπης διοικητικοί υπάλληλοι ναυτιλιακής εταιρείας δεν λογίζονται ως εργαζόμενοι της εταιρείας; Εμείς δεν υπάρχουμε πουθενά. Από το μόνο περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας που μπορούμε να πάρουμε τα χρήματά μας είναι από τον εκπλειστηριασμό των πλοίων χωρίς να επιβαρύνουμε το Δημόσιο. Εργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια γι΄αυτά τα πλοία, είμαστε κομμάτι των ναυτιλιακών εταιρειών» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Παν. Φυλακτός και προσθέτει: «Είμαστε όμηροι μιας κατάστασης για την οποία δεν ευθυνόμαστε. Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται πολιτική βούληση, προκειμένου να εισπράξουμε το τίμημα που μας αναλογεί κατά προτεραιότητα έναντι των λοιπών πιστωτών από την εκποίηση των πλοίων».