Προκόπης Παυλόπουλος: Η εξίσωση «φτωχός ίσον εγκληματίας», είναι εξίσωση πτώχευσης του νομικού μας πολιτισμού, του πολιτικού μας πολιτισμού.

ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΠΝΕΟΥΝ ΜΙΑ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ
Με αναφορές στους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκώ, η αγόρευση σοκ του Προκόπη Παυλόπουλου για την χυδαία διάταξη του εξαφανισμένου Παπακωνσταντίνου που εξισώνει τους φτωχούς με τους εγκληματίες.
Ο πρώην υπουργός το τελευταίο διάστημα δεν κρύβει την οργή του για τις εξελίξεις καθώς αισθάνεται δικαιωμένος για πολλές από τις θέσεις που έχει διατυπώσει όπως εκείνη για την έλλειψη ηγετών στην Ευρώπη και την άνοδο της ακροδεξιάς.
Η αρθογραφία του πρώην υπουργού πολύ συχνά είναι ακόμη πιο προωθημένη από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε μείζονα θέματα, όπως αυτό της Θράκης.
Πάντως το τελευταίο διάστημα ενδιαφέρουσες ζυμώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ακολουθούν τα αποσπάσματα από την αγόρευση του πρώην υπουργού:
Προκόπης Παυλόπουλος:Αναφέρομαι στις διατάξεις ιδίως του άρθρου 3, παράγραφος 1, του ν. 3943/2011 -και σε άλλες διατάξεις, ιδίως, όμως, σε αυτή τη διάταξη- η οποία -το τονίζω για πολλοστή φορά- είναι η διάταξη των κυβερνήσεων Παπανδρέου, με Υπουργό τον κ. Παπακωνσταντίνου, που σε εφαρμογή των μνημονίων και για λόγους επίτευξης δημοσιονομικών στόχων, ποινικοποιεί τη συμπεριφορά οφειλέτη του δημοσίου ή Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα ακόμα και όταν δεν έχει να πληρώσει για λόγους αντικειμενικής αδυναμίας.
Επαναλαμβάνω -και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω- το εξής: Το 2011 θεσπίστηκε διάταξη με την οποία αν κάποιος οφείλει στο δημόσιο και σε δορυφορικά του νομικά πρόσωπα και δεν μπορεί να πληρώσει την οφειλή του επειδή είναι φτωχός -σε ορισμένες περιπτώσεις έχει καταστεί φτωχός από υπαιτιότητα του κράτους- αυτός ο άνθρωπος υπέχει ποινική ευθύνη. Δηλαδή, στην Ελλάδα του 2014, λόγω κληρονομιάς των μνημονιακών πολίτικων των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, έχουμε εγκλήματα στα οποία συντρέχει αντικειμενική ποινική ευθύνη. Εάν μου βρει κανείς μία χώρα -όχι μόνο στην Ευρώπη, παντού- στην οποία έχουμε τέτοια αντικειμενική ευθύνη, να έρθει να μου το πει.
Τέτοιες διατάξεις όπως αυτή -το ξέρετε, κύριε Υπουργέ, ξέρω την ευαισθησία σας, το έχουμε κουβεντιάσει πολλές φορές και έχετε αποδεχθεί ότι θα αρθεί αυτή η διάταξη από την ελληνική έννομη τάξη- όπως αυτή η εξίσωση «φτωχός ίσον εγκληματίας», είναι εξίσωση πτώχευσης του νομικού μας πολιτισμού, του πολιτικού μας πολιτισμού.
Είναι αδιανόητο να υπάρχουν τέτοιες διατάξεις. Είναι διατάξεις μεσαιωνικού τύπου, είναι διατάξεις οι οποίες αποπνέουν μια ιεροεξεταστική, πραγματικά, νοοτροπία. Αυτή η διάταξη πρέπει οπωσδήποτε να αρθεί.
Σας έχω δώσει τη ρύθμιση, κύριε Υπουργέ, και νομίζω ότι είναι ευκαιρία να τη φέρετε στην αυριανή συνεδρίαση. Άλλωστε, παρά το γεγονός ότι από τον Κανονισμό δεν επιτρέπεται αυτό, όταν συμφωνεί το Σώμα η διάταξη αυτή μπορεί να έρθει και να ψηφιστεί αύριο. Δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς σε αυτή την Αίθουσα.
Σας έχω δώσει τη ρύθμιση, λοιπόν, που λέει ότι συνιστά έγκλημα κατά τις οικείες διατάξεις η μη πληρωμή οφειλών στο δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα μόνο όταν συντρέχει τουλάχιστον δόλος ή βαριά αμέλεια. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτή η διάταξη είναι γενική, καλύπτει όλες τις περιπτώσεις και πρέπει οπωσδήποτε να ψηφιστεί.
Θυμίζω δε -για να καταλάβει κανείς πόσο υπάρχει μια αξιακή αντινομία μέσα στο νομικό μας σύστημα- ότι στο άρθρο 377 του Ποινικού Κώδικα υπάρχει η κλοπή ή υπεξαίρεση χρήσεως, μια διάταξη από τη δεκαετία του ’50 η οποία απηχεί τη νοοτροπία των «Αθλίων» του Βίκτωρος Ουγκώ. Εκεί όταν τελείται κλοπή ή υπεξαίρεση χρήσεως –κάποιος, δηλαδή, κλέβει ή κάνει υπεξαίρεση γιατί πρέπει να ζήσει, πρέπει να φάει για να μην πεθάνει- η πράξη μένει ατιμώρητη. Στη δεκαετία του ’50 υπήρχε η ευαισθησία να μην θεωρείται έγκλημα η κλοπή ή η υπεξαίρεση, εάν γίνεται όταν κάποιος το κάνει για λόγους ανάγκης, για να υπερασπιστεί τη ζωή του. Και το 2014, εν ονόματι επίτευξης δημοσιονομικών στόχων, είναι εγκληματίας εκείνος ο οποίος έχει πτωχεύσει πολλές φορές από την πολιτική του κράτος και αδυνατεί να πληρώσει; Ποιος μπορεί να το ανεχθεί αυτό; Αυτή την αντινομία ποιος μπορεί να την ανεχθεί;
Κύριε Υπουργέ, μπορεί να σας έχουν πει -γιατί ξέρω, σας είπα, την ευαισθησία σας, ξέρω ότι αυτή η διάταξη είναι διάταξη που θέλετε να τη φέρετε- ότι χρειάζεται την επίνευση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους γιατί έχει δαπάνη, κόστος. Όποιος το είπε αυτό, κύριε Υπουργέ, καλύτερα να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Όποιος ισχυρίζεται ότι το να βγάλουμε από την έννομη τάξη το άρθρο 3, παράγραφος 1 του ν.3943, ξέρετε τι υπονοεί; Ότι η διάταξή αυτή μπήκε -δηλαδή το να μπαίνει φυλακή εκείνος ο οποίος από λόγους αντικειμενικής αντινομίας αρνείται να πληρώσει- για  να πάει να καταχρεωθεί, να «κόψει το λαιμό του» κάποιος για να πληρώσει. Όποιος έρθει και μου πει ότι αν βγει αυτή η διάταξη, θα έχει αυτό το κόστος, ας αναλάβει και τη σχετική ευθύνη.
Δεν είναι θέμα του κ. Στουρνάρα, ούτε του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι θέμα δικό σας, κύριε Υπουργέ. Και τη διάταξη αυτή, χωρίς καμμία Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, γιατί δεν έχει δαπάνη, μπορείτε να τη φέρετε. Την έχετε έτοιμη στα χέρια σας. Φέρτε τη, λοιπόν, αύριο και να την ψηφίσει όλη η Βουλή. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας συνάδελφος από τις δημοκρατικές δυνάμεις μέσα στη Βουλή που θα έχει αντίρρηση να ψηφιστεί αυτή η διάταξη.
Σας καλώ, σας παρακαλώ -γιατί ξέρω ότι έχετε ενστερνιστεί αυτή την άποψη, ξέρω ότι την έχετε δρομολογήσει, αλλά ξέρω ότι ενδεχομένως προσκρούει σε γραφειοκρατικές διαδικασίες στο Υπουργείο Οικονομικών- να τη φέρετε εδώ. Η Βουλή είναι εδώ, η Βουλή νομοθετεί. Και σας τονίζω ότι από νομική και συνταγματική άποψη δεν υπάρχει κανένα θέμα σε ό,τι αφορά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.  Έχω διατελέσει χρόνια Υπουργός, γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνουν οι Εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Και λέω μετά λόγου γνώσεως ότι δεν μπορεί να έχει λόγο το Υπουργείο Οικονομικών στο να βγάλουμε αυτή τη διάταξη από την ελληνική έννομη τάξη, η οποία είναι ντροπή για το νομικό μας πολιτισμό.

Άρθρο……..

Ποινική μεταχείριση οφειλετών προς το Δημόσιο και

τα δημόσια νομικά πρόσωπα

Η καθ’ οιονδήποτε τρόπο μη εξόφληση ή μη προσήκουσα εξόφληση, σύμφωνα με τις ισχύουσες κάθε φορά διατάξεις, των κάθε είδους ληξιπρόθεσμων οφειλών φυσικών ή νομικών προσώπων προς το Δημόσιο και τα δημόσια νομικά πρόσωπα συνιστά εγκληματική πράξη, κατά τις οικείες ειδικές ρυθμίσεις, μόνον εφόσον τελείται με πρόθεση.

Αιτιολογική έκθεση

Άρθρο …….

Ποινική μεταχείριση οφειλετών προς το Δημόσιο και

τα δημόσια νομικά πρόσωπα

Στη νομοθεσία μας, ιδίως στο πλαίσιο εκπλήρωσης μνημονιακών υποχρεώσεων, έχουν παρεισφρήσει διατάξεις –όπως κυρίως εκείνες του άρθρου 3 του ν. 3943/2011- με τις οποίες ποινικοποιούνται αδιακρίτως η μη εξόφληση ή η μη προσήκουσα εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα δορυφορικά του δημόσια νομικά πρόσωπα.  Είναι προφανές ότι η ποινικοποίηση τέτοιων συμπεριφορών, ανεξάρτητα από το αν ο οφειλέτης ενεργεί η παραλείπει υπαιτίως, δηλαδή ακόμη και όταν ο οφειλέτης αδυνατεί εξ αντικειμενικών λόγων να εκπληρώσει τις συναφείς υποχρεώσεις του, έρχεται σε προφανή αντίθεση προς το Σύνταγμα.  Και, ειδικότερα, προς τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος οι οποίες καθιερώνουν τον κανόνα nullum crimen nulla poena sine lege, σε συνδυασμό με τις γενικές ρήτρες των άρθρων 2 παρ. 1 (προστασία της αξίας του ανθρώπου) και 5 παρ. 1 (προστασία της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας) του Συντάγματος.  Κατόπιν τούτου με τις προτεινόμενες διατάξεις οι σχετικές ρυθμίσεις προσαρμόζονται στο ισχύον συνταγματικό πλαίσιο, με το να ορίζουν ότι η κατά τ’ ανωτέρω ποινικοποίηση της συμπεριφοράς του οφειλέτη είναι επιτρεπτή μόνον εφόσον συντρέχει υπαιτιότητα από την πλευρά του και, συγκεκριμένα, εφόσον μια τέτοια μη εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του τελείται με πρόθεση.

ΠΗΓΗ

Μόνο για τους αναγνώστες του BLUE FORCE!