Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος: «Είναι μία σημαία για να σκεπάζει τη Χίο μας, το Αιγαίο μας, την πατρίδα μας. Και για να θυμηθώ και τον λόγο του ποιητή «Αυτή δεν είναι από πανιού λωρίδα καμωμένη, είναι από αίμα και καπνούς κι από φωτιά βγαλμένη».
Με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη φιλαρμονική του Δήμου Χίου και παρουσία πλήθους κόσμου, αιρετών, στρατιωτικού αγήματος και της ΑΕΝ Χίου, συνοδεύτηκε η έπαρση της γιγαντιαίας σημαίας 150 τ.μ. στο Λιμάνι της Χίου.
Πρόκειται για μία πρωτοβουλία της Ιεράς Μητρόπολης Χίου στα πλαίσια του εορτασμού των 102ων Ελευθέριων του νησιού από τον Οθωμανικό ζυγό στις 11/11/1912.
Η σημαία που αναρτήθηκε με τη χρήση ειδικού γερανού, ελλείψει ειδικού ιστού τέτοιου που να μπορεί να αντέξει το μέγεθός της θα παραμείνει σε αυτή τη θέση μέχρι και την Τετάρτη και θα υψώνεται από εδώ και στο εξής σε κάθε εθνική επέτειο.
«Είναι μία σημαία για να σκεπάζει τη Χίο μας, το Αιγαίο μας, την πατρίδα μας. Και για να θυμηθώ και τον λόγο του ποιητή «Αυτή δεν είναι από πανιού λωρίδα καμωμένη, είναι από αίμα και καπνούς κι από φωτιά βγαλμένη»», ανέφερε στις δηλώσεις του ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος.
"Και η νήσος Χίος προσηρτήθη εις την Ελλάδα"
102 χρόνια ελεύθερη Χίος - Το χρονικό της απελευθέρωσης
Η Ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από αγώνες για την απόκτηση ή ανάκτηση ενός πολύτιμου αγαθού για τον άνθρωπο, της Ελευθερίας, για το οποίο θυσιάζει ακόμη και την ίδια του τη ζωή. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι Χιώτες, που πλήρωσαν με το αίμα τους την αγάπη τους για τη Λευτεριά το 1822, όταν οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το νησί και έσφαξαν τους κατοίκους του. 90 χρόνια αργότερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι Χιώτες αναπνέουν ελεύθεροι. Ήταν η 11η Νοεμβρίου του 1912, ημέρα Κυριακή, εορτή των πολιούχων της Χίου Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου. Από τότε εορτάζεται και ως ημέρα της απελευθερώσεως από τον τουρκικό ζυγό. Κάθε χρόνο η Χίος ζει αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, τις υπέροχες, τις ευτυχισμένες, που έρχονται στη μνήμη με τη ζωντάνια του πρόσφατου γεγονότος.
Ήταν η εποχή που τα Βαλκανικά κράτη βρίσκονταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ελλάδα, μέσα σε μικρό διάστημα, είχε απελευθερώσει σημαντικό μέρος της Δυτικής Μακεδονίας και είχε καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Το επόμενο βήμα ήταν η απελευθέρωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Προηγήθηκε η Λέσβος και ακολούθησε η Χίος. Μοίρα ελληνικών πλοίων, ευδρόμων, αντιτορπιλικών και μεταγωγικών, έκανε απόβαση στην περιοχή Κονταρίου, στις παρυφές της πόλης της Χίου, μετά τη δήλωση του στρατιωτικού διοικητή Ζιχνή-βέη, ότι θα υπερασπιστεί το νησί μέχρι εσχάτων.
Μόνο για τους αναγνώστες του BLUE FORCE!
400 Τούρκοι εμπόδισαν την απόβαση που ξεκίνησε στις 3 και τέταρτο το απόγευμα της 11ης Νοεμβρίου και ολοκληρώθηκε στις 7 το βράδυ της ίδιας μέρας. Η Τουρκική αντίδραση κάμφθηκε σε μικρό διάστημα, μετά το βομβαρδισμό, που δέχτηκαν οι τουρκικές θέσεις από τα πλοία του ελληνικού στόλου, και υποχώρησαν. Κατά τη απόβαση έπεσαν νεκροί οι Εμμ. Ποθητός και Ιω. Χρυσολωράς, πρωτεσίλαοι της Χιακής Ελευθερίας. Οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν σε ασφαλέστερα μέρη, περιοχή Καρυών, Μονής Αγίου Μάρκου και Νέας μονής.
Την επόμενη, 12 Νοεμβρίου του 1912, ο ελληνικός στρατός, που είχε διανυκτερεύσει την προηγούμενη στο Κοντάρι, μπήκε στην πόλη, που άνοιξε τις αγκαλιές της να τον δεχθεί μέσα σε έξαλλη χαρά. Πρώτοι – πρώτοι ο Μητροπολίτης Χίου Ιερώνυμος Γοργίας και ο Δήμαρχος Νικόλαος Κουβελάς υποδέχτηκαν τον ελευθερωτή στρατό και τον αρχηγό του, Συνταγματάρχη Νικόλαο Δελαγραμμάτικα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΕΔΩ
Αναρτήσεις
Σχόλια