Ένα ιστορικό στέλεχος της Ν.Δ., ένα πρόσωπο που αποτελούσε κομμάτι της «συνείδησης της κεντροδεξιάς» στην Ελλάδα έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, το 2011.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, νικητής σε πολλές μάχες, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κοινωνικό πεδίο, δεν κατάφερε να κερδίσει την πιο δύσκολη αναμέτρηση στην πολυκύμαντη πορεία του. Μετά από πολυήμερη δοκιμασία έχασε τη μάχη για τη ζωή, σε ηλικία 72 ετών.
Ο «Μπουλντόζας», όπως ήταν το πολιτικό παρατσούκλι που τον συνόδευε επί πολλές δεκαετίες, γεννήθηκε στις 12 Μαΐου 1939 στην Αθήνα.
Το 1957, σε ηλικία 18 ετών, πρωτοετής φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.), εντάχθηκε στην ΕΡΕΝ, νεολαία της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης και ήταν από τα πιο ενεργά στελέχη της. Η έντονη προσωπικότητά του, τον οδηγεί στην ηγεσία της ΕΡΕΝ το 1963 και σιγά-σιγά αρχίζει να κερδίζει πόντους στον ευρύτερο χώρο της δεξιάς, ενώ η παρουσία του, τον καθιστά ως ένα από τα ανερχόμενα στελέχη της ΕΡΕ.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι, γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη της Νέας Δημοκρατίας και θέτει πρώτη φορά υποψηφιότητα στην Α΄ Αθήνας και εκλέγεται σε καλή σειρά (όγδοος από τους 13 βουλευτές της Ν.Δ.) με 23.314 σταυρούς.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1976, συμμετείχε για πρώτη φορά σε κυβερνητικό σχήμα ως υφυπουργός Οικονομικών.
Το 1977 εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α' περιφέρεια της Αθήνας. Η ραγδαία εξέλιξή του, οδηγεί τον Καραμανλή να του εμπιστευθεί λίγες ημέρες αργότερα το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Βιομηχανίας και Ενέργειας, μια θέση στην οποία παρέμεινε έως το Μάιο του 1980.
Με την πτώση της Ν.Δ. από την εξουσία, αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην αντιπολίτευση κατά του ΠΑΣΟΚ.
Το 1986 αποφασίζει να διεκδικήσει το Δήμο της Αθήνας, τον οποίο και κέρδισε με ποσοστό 54,5% και έδωσε στον κ. Κ. Μητσοτάκη - πρόεδρο πια της Ν.Δ.- μια σημαντική πολιτική βοήθεια. Και αυτό, διότι η Ν.Δ. έχει πλέον την κυριαρχία στους τρεις μεγάλους δήμους με τους Έβερτ (Αθήνα) και τους κκ. Ανδρ. Ανδριανόπουλο (Πειραιά) και Σ. Κούβελα (Θεσσαλονίκη).
Επί της δημαρχίας του σπάει το κρατικό μονοπώλιο στα ΜΜΕ με τη δημιουργία του ραδιοφωνικού σταθμού «Αθήνα 9,84». Παράλληλα ταράζει τα νερά, ορίζοντας πρώτο διευθυντή τον... ιδεολογικό του αντίπαλο, δημοσιογράφο κ. Ι. Τζανεττάκο, στέλεχος προερχόμενο από την Αριστερά.
Στο Δήμο παραμένει έως τις 3 Μαΐου 1989 οπότε παραιτείται για να είναι ξανά υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές.
Στη συγκυβέρνηση Τζαννή Τζανεττάκη (που είχε τη στήριξη της Ν.Δ. και του Συνασπισμού) αναλαμβάνει για τρεις μήνες, υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Το 1990 υπήρξε μέλος του Τομέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Επιτροπής Εκλογικού Αγώνα της Νέας Δημοκρατίας.
Στις δημοτικές εκλογές της 14ης Οκτωβρίου 1990 συμμετέχει και εκλέγεται πρώτος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με το συνδυασμό "ΝΕΑ ΑΘΗΝΑ" του Αντώνη Τρίτση, που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία.
Στις 3 Νοεμβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ και την παραίτηση Μητσοτάκη, εκλέγεται πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, λαμβάνοντας 141 ψήφους σε σύνολο 182 εκλεκτόρων. (Ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης έλαβε 37 ψήφους, ενώ 4 εκλέκτορες δεν ψήφισαν κανέναν υποψήφιο).
Στις εκλογές του 1996, η Ν.Δ. ηττάται. Άλλωστε, υπήρχε η συγγενής «Πολιτική Άνοιξη» του κ. Σαμαρά που διεκδικούσε ζωτικό χώρο από τη Ν.Δ. Παρά την ήττα, στις 4 Οκτωβρίου 1996 επικρατεί του κ. Γ. Σουφλιά με ψήφους 103 έναντι 84 και επανεκλέγεται πρόεδρος του κόμματος.
Παρέμεινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τις 21 Μαρτίου 1997, οπότε κατά τη διάρκεια του 4ο Συνεδρίου της παράταξης εξελέγη νέος πρόεδρος του Κόμματος ο Κώστας Καραμανλής.
Επί προεδρίας Καραμανλή, έκανε συχνές παρεμβάσεις και δεν δίστασε μετά την εκλογική ήττα της Ν.Δ. το 2000 να μιλήσει για επανένταξη στο κόμμα των κκ. Σουφλιά (είχε διαγραφεί), Σαμαρά και Δ. Αβραμόπουλου (που ήταν εκτός λόγω της ίδρυσης του ΚΕΠ).
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2009 ο Μιλτιάδης Έβερτ ανακοίνωσε με επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό την αποχώρησή του από την πολιτική.
Ωστόσο, στις εκλογές του 2009, δέχθηκε να δώσει συμβολικά τη μάχη, καταλαμβάνοντας την τελευταία και τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Είχε δημοσιεύσει πολλά άρθρα για θέματα οικονομικά, αμύνης, ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής.
Είχε συγγράψει αρκετά βιβλία, όπως: «Καραμανλής, ο Αναμορφωτής», «Η Ελλάδα στον Κόσμο που έρχεται», «Ειρηνική Επανάσταση για τη Νέα Εποχή».
Είχε χαρακτηριστεί ως Λαϊκός δεξιός.
Ήταν παντρεμένος με τη φωτογράφο Λίζα Βάντερπουλ και είχε δύο κόρες.
Πέθανε στην Αθήνα στις 9 Φεβρουαρίου 2011, σε ηλικία 71 ετών.
Νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα πριν τον θάνατό του στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Μόνο για τους αναγνώστες του BLUE FORCE!
Αναρτήσεις
Σχόλια