Η «Σαρία» της Αριστεράς

του Γιώργου Διονυσόπουλου 

(αναδημοσίευση από το protothema.gr )

Μία από τις παραμέτρους που αναδείχθηκαν κατά τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή το βράδυ της Δευτέρας, είναι ότι πλέον στη χώρα εγκαθιδρύεται σταδιακά ένα ιδιότυπο καθεστώς «πολιτικής Σαρίας», τα όρια του οποίου καθορίζονται σε πολιτικό επίπεδο από τις ιδεοληπτικές αγκυλώσεις ορισμένων μελών της κυβέρνησης και σε κοινοβουλευτικό από το μαρξιστικό ταμπεραμέντο της Προέδρου της Βουλής κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου. 

Επί του παρόντος, όσοι κινούνται εκτός του παραπάνω πλαισίου, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες, «τιμωρούνται» με μία απλή λεκτική έγκληση στην «πολιτική ορθότητα», θεματοφύλακες της οποίας είναι οι παραπάνω. Επειδή όμως οι συγκεκριμένοι έχουν και «το μαχαίρι και το πεπόνι» τίποτα δεν αποκλείει ότι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα οι απόψεις τους δεν θα γίνουν και νόμοι του κράτους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις… απόψεις των άλλων.

Για την ώρα φοβόμαστε μη τυχόν χρησιμοποιήσουμε κάποια λάθος λέξη ή έννοια, δεδομένου του κινδύνου που υπάρχει να καταγγελθεί από κάποιους αυτόκλητους προστάτες της παραπάνω «ορθότητας», ως προσβλητική, ωμή, ρατσιστική, σεξιστική ή ομοφοβική. Εάν τα πράγματα, σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο δεν ήταν τόσο οριακά στη χώρα μας, θα μπορούσαμε να γελάμε για ώρες με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Δυστυχώς όμως, ακόμη και το χιούμορ μπορεί σήμερα εύκολα να παρεξηγηθεί. Ωστόσο, κάποια πράγματα εξακολουθούν και έχουν την πλάκα τους. Λέει π.χ ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς στη συζήτηση της Δευτέρας ότι ο ίδιος είναι «της ευθείας αντρικής σχολής» και το τι ακούγεται από κάτω δεν περιγράφεται. «Είσαι αντιφεμινιστής» ωρύεται ο ένας, «είσαι σεξιστής» του φωνάζει ο άλλος, «είσαι ρατσιστής»(άσχετο αλλά πάει με όλα)  του λέει ένας τρίτος, «μην υποτιμάται τις γυναίκες» τον διορθώνει από βήματος η κ. Κωνσταντοπούλου. Δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ τον κ. Σαμαρά και ούτε και αυτός είναι ο σκοπός μου. Θυμάμαι όμως πως, όχι πολύ παλαιότερα, όταν θέλαμε να περιγράψουμε κάποιον για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του, ή γιατί δεν τηρούσε το λόγο του, του λέγαμε ότι συμπεριφέρεται σαν «γκόμενα», ή ακόμη χειρότερα ότι «δεν φοράει παντελόνια» (προσέξτε, όχι φούστες).

Μπορεί όλα αυτά να δίνουν μια κάποια επιπλέον γραφικότητα στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα. Το όλο ζήτημα όμως θα πάψει να έχει αυτή την διάσταση και θα γίνει σοβαρό, όταν τα όργανα επιβολής της τάξης λάβουν σχετικές εντολές, διότι να σας θυμίσω ότι το νομικό πλαίσιο υπάρχει και όπως όλα δείχνουν, σύντομα θα αυστηροποιηθεί κι’ άλλο και σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Είναι περίπου γνωστό άλλωστε ότι η Αριστερά ανέχεται την «διαφορετικότητα», αρκεί αυτή να ταυτίζεται με τις ιδέες, τα πιστεύω και τις κοινωνικές της νόρμες…

Μόνο για τους αναγνώστες του BLUE FORCE!