Γράφει ο Παναγιώτης ΡάγκοςΦθάνουμε σιγά σιγά όπως όλα δείχνουν στο τέλος της περίφημης διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας και μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι το αποτέλεσμα – αν τελικά υπάρξει- δεν θα είναι θετικό για την πατρίδα μας.
Η Ελλάδα πληρώνει με τον ακριβότερο τρόπο τρία πράγματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με τον πλήρη αφανισμό ικανών πολιτικών προσωπικοτήτων που να έχουν όραμα , εντιμότητα , αγάπη για την πατρίδα και επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης ώστε να μπορέσουν να την διαχειριστούν σωστά.
Δεύτερο και πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι υπήρξαμε , είμαστε και όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσουμε να είμαστε ένα έθνος βαθιά διχασμένο , ανάδελφο και αδιάφορο. Ένας λαός που ουδέποτε αναζήτησε και έκανε χρήση των κοινωνικών του αρετών και που πάντα οι στόχοι του υπήρξαν κοντόφθαλμοι και γνήσια συνδεδεμένοι με το προσωπικό συμφέρον.
Το τρίτο έχει να κάνει με την πολιτική μετάλλαξη της Ευρώπης που από ισότιμη Ένωση κρατών μελών καταλήγει να είναι ένα φεουδαρχικό μόρφωμα με πλούσιους και κολίγους .Υπολειπόμενη εντελώς κοινωνικά οράματα και κατακτήσεις λαών, μετουσιώνει τα έθνη σε τιμάρια δίνοντας ως ανταμοιβή στους πολίτες τους φτηνό καταναλωτισμό.
Η Ευρώπη μετατρέπεται σε μπανανία κρατών που θεσμοί και μηχανισμοί έχουν εκχωρηθεί πλέον σε σκοτεινούς οικονομικούς κύκλους που ελέγχουν εξ ολοκλήρου και την παραγωγή και τα μέσα.
Η πλήρη αδιαλλαξία των εταίρων μας, που ενώ έχουν κοινά παραδεχτεί ότι το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα δεν ήταν το κατάλληλο , να επιμένουν στην εκ νέου εφαρμογή του, μας δείχνει ότι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι να βγει αυτός ο λαός απ την κρίση και επιτέλους να ανασάνει. Το αντίθετο μάλιστα. Θέλουν να τον σπρώξουν πιο κάτω , να τον υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο και να του πάρουν τα πάντα.
Μας δίνουν δυο θανάτους να τους διαχειριστούμε. Ο ένας αργός και επίπονος , ο άλλος ακαριαίος.
Το αποτέλεσμα φυσικά είναι το ίδιο!
Η επίσημα εκλεγμένη Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι είναι πολύ λίγη μπροστά στο βάρος της ευθύνης που καλείται να διαχειριστεί και που ούτως ή άλλως δεν έχει και τη νομιμοποίηση να το κάνει. Αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να αναλωθεί μόνο στα λίγα ευρώ που θα πάρει ή δεν θα πάρει ή στις μεταρρυθμίσεις που μπορεί ή δεν μπορεί ενδεχομένως να κάνει και που πολλές απ αυτές είναι απαραίτητες .
Η ευθύνη έχει να κάνει με την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει αυτό το Έθνος, έχει να κάνει με τις αποφάσεις που όσο σκληρές και να είναι φαίνονται πλέον τόσο απαραίτητες, έχει να κάνει με την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.
Ας τεθεί επιτέλους αυτός λαός μπροστά σ αυτό το πραγματικό δίλλημα και ας αποφασίσει ο ίδιος.
Στο τέλος τέλος για το μέλλον του και για την ύπαρξή του πρέπει να μάθει κάποια στιγμή να είναι υπεύθυνος…
Αναρτήσεις
Σχόλια