Το TAE KWON DO, στα ασφαλέστερα Ολυμπιακά Αθλήματα!

 Η μεγάλη αύξηση των αθλητών στα διάφορα αθλήματα και ο έντονος ανταγωνισμός που αναπτύχθηκε μεταξύ των αθλητών, δεν είχε μόνο θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την επίδοση τους, αλλά ταυτόχρονα είχε και αρνητικές συνέπειες, με σημαντικότερη την αύξηση του αριθμού των τραυματισμών.

Το ταεκβοντο είναι μία από τις αρχαιότερες κορεάτικες πολεμικές τέχνες αυτοάμυνας. Η λέξη taekwondo σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ο τρόπος να κτυπάς με τα πόδια και τα με τα χέρια» (tae = κτυπώ με το πόδι, kwon = γροθιά και do = τρόπος, μέθοδος ή τέχνη) (Park & Seabourne, 1997).
   Η φύση του αθλήματος του ταεκβοντό είναι τέτοια που απαιτεί εκρηκτικά, γρήγορα και δυνατά λακτίσματά. Η πρώτη επίσημη συμμετοχή του αθλήματος στο Ολυμπιακό πρόγραμμα έγινε το 2000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Την τελευταία δεκαετία έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για την μελέτη των τραυματισμών στις πολεμικές τέχνες (Kazemi et al., 2005). Παρόλα αυτά, οι έρευνες για την επιδημιολογία των τραυματισμών στις πολεμικές τέχνες και ειδικά στο ταεκβοντο είναι ελλιπείς (Pieter & Zemper,1997).
   Η μελέτη αυτή είχε στόχο να διερευνήσει τους τραυματισμούς που υφίστανται οι Έλληνες αθλητές του ταεκβοντό είτε στον προπονητικό είτε στον αγωνιστικό χώρο καθώς και χαρακτηριστικά των προπονήσεων τους.
   Το δείγμα αποτέλεσαν 150 αθλητές του ταεκβοντο, άνδρες και γυναίκες, από την Ελλάδα και αφορούσε μόνο αθλητές ταεκβοντο οι οποίοι είχαν υποστεί τραυματισμό κατά την διάρκεια προπόνησης, αγώνα ή και στις δύο περιπτώσεις. Στην έρευνα συμμετείχαν και αθλητές από την Εθνική Ομάδα Ταεκβοντο. Από την έρευνα αποκλείονταν οι αθλητές που δεν είχαν κανένα ιστορικό τραυματισμού και ήταν κάτω από 14 ετών.
     Το μέσο καταγραφής ήταν ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, που προέκυψε από την ανασκόπηση της διεθνούς αρθογραφίας. Το ερωτηματολόγιο αποτελούνταν από πέντε σελίδες και περιείχε συνολικά 28 ερωτήσεις κλειστού τύπου. Η τελική μορφή του ερωτηματολογίου αποκτήθηκε αφού προηγουμένως διεξήχθη πιλοτική μελέτη σε 15 αθλητές.

     Η περιοχή που παρατηρηθηκάν οι περισσότεροι τραυματισμοί στο ταεκβοντό ήταν τα κάτω άκρα και το κεφάλι ενώ οι τραυματισμοί αφορούσαν κυρίως τραυματισμούς μυών και τενόντων, διαστρέμματα ποδοκνημικής, μώλωπές, κατάγματα και περιστατικά εγκεφαλικής διάσεισης από  λακτίσματα στο κεφάλι.

     Η πλειοψηφία των αθλητών δήλωσε ιστορικό τραυματισμού και στην προπόνηση και στον αγώνα με ποσοστό 47% ενώ κατά την διάρκεια προπόνησης τραυματίστηκε το 39 % των αθλητών. Τέλος, το ποσοστό που τραυματίστηκε μόνο στους αγώνες ήταν 13% .

 Από τους αθλητές που παραπέμφθηκαν για φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση λόγω του τραυματισμού τους, οι περισσότεροι τραυματισμοί αφορούσαν τα διαστρέμματα και τις κακώσεις μυών, καθώς επίσης οι εξαρθρώσεις και τα κατάγματα

Συμφωνά με τα αποτελέσματα της μελέτης, η τακτική χρήση προστατευτικού εξοπλισμού, η χρήση περίδεσης στην ποδοκνημική άρθρωση κατά την διάρκεια των προπονήσεων και οι ασκήσεις διατάσεων σε κάθε προπόνηση μπορεί να μειώσει την πιθανότητα τραυματισμού κατά την διάρκεια των προπονήσεων (p<0 span="">. Επίσης, η παρέμβαση της φυσικοθεραπείας μπορεί να μειώσει την μετέπειτα εμφάνιση ενοχλήσεων σε κάποιες προπονήσεις λόγω του τραυματισμού (p<0 span="">.   

Επιπρόσθετα, οι κυριότερες αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν σε έναν τραυματισμό ήταν η λανθασμένη τεχνική κατά την προσπάθεια λακτίσματος ,το άγχος ,η σωματική κούραση και ο ελλιπής προστατευτικός εξοπλισμός.

Συμπερασματικά, στο ταεκβοντό, λόγω του ότι κατατάσσεται στα αθλήματα επαφής, οι τραυματισμοί είναι συχνότεροι σε σύγκριση με άλλα αθλήματα. Η γνώση των αιτιών που τους προκαλούν είναι απαραίτητη όχι μόνο για τον αθλητή αλλά και για τον προπονητή, έτσι ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη τους. Οι προπονητές θα πρέπει να λαμβάνουν σε κάθε προπόνηση όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης  όπως είναι οι ασκήσεις διατάσεων μετά την προθέρμανση, η τακτική χρήση προστατευτικού εξοπλισμού και η χρήση περίδεσης στην ποδοκνημική άρθρωση κυρίως για τους αθλητές με ιστορικό διαστρέμματος.

Όσον αφορά την φυσικοθεραπεία, η συμβολή του φυσικοθεραπευτή σε άτομα που αθλούνται καθίσταται απαραίτητη, διότι παρεμβαίνει καθοριστικά στην πρόληψη των κακώσεων με βελτίωση των προδιαθεσικών παραγόντων αλλά και στην αποκατάσταση των αθλητικών κακώσεων.Η αρμονική συνεργασία της θεραπευτικής ομάδας, με τον προπονητή και τον αθλητή, έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα που είναι η γρήγορή και ασφαλής επιστροφή του αθλητή στις προπονήσεις και στους αγώνες.

 

Από τα ασφαλέστερα Ολυμπιακά Αθλήματα επαφής

 

Ωστόσο, έκθεση του γαλλικού φορέα ασφάλισης υγείας, Mutuelle des Sportifs, η οποία αξιολόγησε στατιστικά στοιχεία από δύο μεγάλες διοργανώσεις, αυτή των Ολυμπιακών αγώνων 2012 στο Λονδίνο και του Παγκόσμιου Κυπέλλου Taekwondo Team που διεξήχθη στην Αρούμπα, κατέταξε το taekwondo ως ένα από τα ασφαλέστερα αθλήματα επαφής, σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλήματα επαφής που συγκαταλέγονται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της έκθεσης, κατά την διάρκεια των δύο παραπάνω μεγάλων διοργανώσεων, δεν υπήρξε κανένα νοκ-αόυτ καθώς και καμία διακοπή αγώνα εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού.
Τα τελευταία 4 χρόνια, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, οι τραυματισμοί αθλητών του taekwondo παρουσιάζουν συνεχώς μείωση. Μόνο 4 στους 1000 έχουν υποστεί τραυματισμό κατά την διάρκεια της προετοιμασία τους για την συμμετοχή τους σε αγώνες, γεγονός που ισοδυναμεί με εντυπωσιακή μείωση 26 % των τραυματισμών τα τελευταία δύο χρόνια και 29% μείωση σε σχέση με την περίοδο 2009-2010.
Στην Γαλλία παράγοντες του taekwondo, ανέφεραν μόνο έναν τραυματισμό στο κεφάλι ανάμεσα στο εντυπωσιακό νούμερο των 52.397 εγγεγραμμένων αθλητών του Taekwondo. Το Taekwondo είναι από τα ασφαλέστερα Ολυμπιακά αθλήματα επαφής, με ποσοστό τραυματισμών στο ιστορικό χαμηλό του 0,31%.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ: Μελέτη τραυματισμών σε Έλληνες αθλητές του ταεκβοντό - Ερευνήτρια: Ηλιάνα Χατζηφραγκου , Mutuelle des Sportifs , Ομάδα του BLUE FORCE