Ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε εκπομπές με σχόλια και ειδήσεις που αναμεταδίδονταν και από την «Ντόϋτσε Βέλλε» και πολύ γρήγορα έγιναν σημείο αναφοράς του αντιδικτατορικού αγώνα.
Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και την οποία και παντρεύτηκε το 1974. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (1974) επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάσθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το 1982 ανέλαβε εκδότης - διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ» ως το Φεβρουάριο του 1985. Από το Νοέμβριο του 1985 μέχρι το Νοέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ. Κώστα Μητσοτάκη. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Ευρυτανίας. Ακολούθησε η Κυβέρνηση Τζαννετάκη, στο σχηματισμό της οποίας έλαβε ενεργό ρόλο, ως διαπραγματευτής μεταξύ του κόμματός του και του Συνασπισμού.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ευρυτανίας. Το πρώτο του μάλιστα βιβλίο είχε τίτλο: "Η Ευρυτανία και οι οικονομικές της δυνατότητες" (Αθήνα, 1960). Κατήρτησε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής, το οποίο υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως πολιτικός θεωρούνταν ήπιος και συναινετικός. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου και του Διχασμού και την Εθνική Συμφιλίωση. Στα πλαίσια αυτής του της πεποίθησης εργάστηκε για την επιτυχία του πρωτοποριακού, για την εποχή, εγχειρήματος συγκυβέρνησης Αριστεράς και Δεξιάς. Για τους ίδιους λόγους ήταν εισηγητής, εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε και έγινε Νόμος το καλοκαίρι του 1989.
Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφόνησε τον Παύλο Μπακογιάννη το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του. Η δολοφονία του συγκλόνισε την πολιτική επικαιρότητα εκείνων των ημερών, η οποία μονοπωλούνταν από έναρξη της διαδικασίας για την παραπομπή των πολιτικών του σκανδάλου Κοσκωτά. Την ημέρα που δολοφονήθηκε συνέπεσε να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χρηματοδότηση του προγράμματος για την Ευρυτανία, που ο ίδιος είχε καταρτίσει.
Στο Καρπενήσι οι αρχές τις πόλης τον τίμησαν δημιουργώντας το ομώνυμο πάρκο, όπου έχει στηθεί ο ανδριάντας του και δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης.
Ο Στέλιος Κούλογλου για τη δολοφονία του Παύλου, 20 χρόνια μετά:(http://tvxs.gr/)
"Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για καμία δολοφονία, αλλά οι εξηγήσεις που έδωσε τότε στην προκήρυξη της η 17Ν δεν αντέχουν σε σοβαρή κρτική: ο Παύλος Μπακογιάννης κατηγορείται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έπαιξε βασικό ρόλο στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Στην πραγματικότήτα όμως, η προσπάθεια του διάσημου μεγαλοαπατεώνα να μετατραπεί σε βασικό παράγοντα της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας ξεκίνησε με την εκπαραθύρωση του Μπακογιάννη από το συγκρότημα Κοσκωτά.
Είναι γεγονός ότι στις αρχές της δεκαετίας του '80 ο Παύλος Μπακογιάννης είχε συνεργαστεί με τον Κοσκωτά στην δημιουργία της εκδοτικής επιχείρησης «Γραμμή», αναλαμβάνοντας και την διεύθυνση του περιοδικού «ΕΝΑ». Την εποχή όμως εκείνη κανείς δεν γνώριζε ότι τα χρήματα του νεαρού επιχειρηματία που είχε γυρίσει από την Αμερική ήταν προϊόν απάτης, ούτε καν ο κ. Καρράς που του πούλησε την Τράπεζα Κρήτης.
Η περίφημη εκδότρια της «Καθημερινής» Ελένη Βλάχου είχε σαγηνευτεί από τις ικανότητες του κ. Κοσκωτά και αρκετές προσωπικότητες είχαν συνεργαστεί με τις επιχειρήσεις του. Όπως πχ ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκης που ήταν διευθυντής στο «Τέταρτο», ένα -πολυ αξιόλογο- περιοδικό των εκδόσεων του.
Tον Φεβρουάριο του 1985, για να μπορέσει να «κάνει μπίζνες» με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο Κοσκωτάς έδιωξε τον γαμπρό του Κ.Μητσοτάκη από το περιοδικό «ΕΝΑ». Είχα καλύψει για λογαριασμό του περιοδικού ΑΝΤΙ την πρωτοφανή, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, απομάκρυνση διευθυντή ενός επιτυχημένου μέσου ενημέρωσης και από τότε διατηρήσαμε μια συχνή επαφή με τον Π. Μπακογιάννη.
Ήταν ένας άνθρωπος που πάντα χαμογελούσε. Αρκετοί άνθρωποι που είχαν πάρει μέρος στην αντίσταση εναντίον της δικτατορίας είχαν εξαγοράσει την δράση τους ή απαρνηθεί τις ιδεές τους. Ο Μπακογιάννης παρέμεινε ένας ανοιχτόμυαλος προοδευτικός άνθρωπος, ακόμη και όταν μερικούς μήνες μετά την απομάκρυνση του από το συγκρότημα Κοσκωτά έγινε σύμβουλος του Κ.Μητσοτάκη που είχε εν τω μεταξύ αναλάβει την προεδρία της ΝΔ.
Πολλές από τις θέσεις που υιοθέτησε αργότερα ο Μητσοτάκης, όπως πχ η υποστήριξη της ελεύθερης ραδιοφωνίας σε μια εποχή που στα δύο μεγάλα κόμματα κυριαρχούσε η «κουλτούρα Χατζάρα», ήταν προϊόν των συμβουλών του Μπακογιάννη. Αυτός είχε πείσει τον αρχηγό της ΝΔ να δώσει την πρώτη ελεύθερη (χωρίς δηλαδή καμμία προσυνεννόηση ή όρους-πράγμα τότε εξαιρετικά ασυνήθιστο) συνέντευξη στον ραδιοσταθμό 9,84 και τον υπογράφοντα, τις πρώτες μέρες λειτουργίας του σταθμού. Οι τολμηρές ερωτήσεις, που ο Παύλος «χρεώθηκε» μετά, δεν άρεσαν ούτε στον κ.Μητσοτάκη ούτε όμως και στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη που τις κριτικάρισε αμέσως μετά.
Το καλοκαίρι του '89 ο Παύλος Μπακογιάννης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις ΝΔ-ΣΥΝασπισμού για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζανετάκη. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για το «βρώμικο '89», η εθνική συνενόηση ήταν απολύτως μέσα στο πνεύμα του Μπακογιάννη, που μερικές εβδομάδες πριν την δολοφονία του εισηγήθηκε ως βουλευτής της ΝΔ το νομοσχέδιο για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου. Γιατί η 17 Νοέμβρη επέλεξε να δολοφονήσει αυτόν τον άνθρωπο στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, την ημέρα που η Βουλή επρόκειτο να αποφασίσει αν θα παρέπεμπε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά;
Η «παρέμβαση» της 17Ν εκείνη την ημέρα θυμίζει την απαγωγή του Αλντο Μόρο, την ημέρα ακριβώς που ο ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών επρόκειτο να εισηγηθεί στο Κοινοβούλιο την αποδοχή της πρότασης του ιταλικόυ ΚΚ για τον «ιστορικό συμβιβασμό». Τα ερωτήματα της υπόθεσης Αλντο Μόρο και της εμπλοκής των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών παραμένουν αναπάντητα ενώ τελευταία αποκαλύφθηκε ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν πράκτορα μέσα στις γραμμές της Μπάαντερ Μάινχοφ. Δεν υπαινίσσομαι ούτε διαθέτω στοιχεία ότι κάτι παρόμοιο συνέβαινε με την 17 Νοέμβρη αλλά οι σκοτεινές πλευρές της υπόθεσης Μπακογιάννη δεν φωτίστηκαν καθόλου στην δίκη της 17Ν και μάλιστα με τον βεβιασμένο τρόπο που έκλεισε όλη η υπόθεση."
Αναρτήσεις
Σχόλια