«Γιατί φοράω νυχτικιά και
παντόφλες στο δρόμο; Πού είναι τα ρούχα μου; Μηχανικά σουλουπώνω τα μαλλιά μου.
Ψάχνω να βρω τσέπη με λεφτά… τίποτα! Χάθηκα νομίζω. Πώς με λένε; Δεν θυμάμαι.
Κόσμος περνάει δίπλα μου και με προσπερνάει. Τους κοιτάζω και χαμογελάω σε
κάποιους. Πού πάω; Δεν ξέρω. Νομίζω ότι αυτό το κορίτσι κάπου το ξέρω. Γιατί δεν
μου μίλησε; Ας πάω από δω τώρα»
Ξυπνάω ιδρωμένη! Ευτυχώς είμαι στο κρεβάτι μου. Τι εφιάλτης κι αυτός!
Δυστυχώς όμως για τους ηλικιωμένους αυτή είναι μια πιθανή πραγματικότητα. Η άνοια που επέρχεται από φυσιολογικό γήρας ή εκφυλιστική νόσο, όπως το Alzheimer, συχνά κάνουν τα γεροντάκια να φύγουν από το σπίτι τους, να τριγυρνούν χαμένα, με πρόβλημα προσανατολισμού, χωρίς ικανότητες αυτοσυντήρησης, με πτωχή κρίση, δυσκολία στην ομιλία, σε μια πορεία χωρίς προορισμό και αλίμονο, ενίοτε, χωρίς γυρισμό! Τις περισσότερες φορές με σοβαρά προβλήματα υγείας, χωρίς φαρμακευτική αγωγή, αν δεν βρεθούν μέσα σε 3 με 5 μέρες, καταλήγουν να πεθαίνουν κάπου μόνα τους!
Ας έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες. Μήπως ένα ηλικιωμένο άτομο είναι με τις πυτζάμες ή με τις παντόφλες του; Μήπως κάθεται πολύ ώρα στο ίδιο σημείο και δείχνει χαμένο; Οτιδήποτε ασυνήθιστο μπορεί να είναι σημαντικό. Ας μην αγνοούμε τα σημάδια που λαμβάνουμε. Ο κόσμος έχει γίνει εχθρικός; Ίσως. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί; Ναι. Όχι όμως και απάνθρωποι. Αν διστάζεις να πλησιάσεις κάποιον ηλικιωμένο που νομίζεις ότι συμπεριφέρεται περίεργα, επικοινώνησε με την Άμεση Δράση και δήλωσε το περιστατικό, ώστε να ελέγξουν εκείνοι αν πρόκειται για κάποιο από τα άτομα που αγνοούνται. Να σκέφτεσαι πάντα ότι θα μπορούσε να πρόκειται για ένα δικό σου πρόσωπο!
Η αλήθεια είναι πως όταν βλέπουμε κάποιον ηλικιωμένο που μπορεί να χρειάζεται βοήθεια, συνήθως προσπερνάμε τη ματιά μας, γιατί απλά δεν μας αφορά. Έχουμε τις δικές μας έγνοιες έτσι; Ναι, αλλά… αν περπατάει φορτωμένος μέσα στη ζέστη, θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε και με ευγενικό τρόπο να εφησυχάσουμε τον φόβο και την αμυντική του στάση ώστε να δεχτεί μια μικρή βοήθεια. Μπορούμε να βοηθήσουμε την ηλικιωμένη κυρία να περάσει το δρόμο. Να δώσουμε τη σειρά μας σε μια ουρά που βλέπουμε πως ο γέροντας δεν θα μπορούσε να αντέξει την αναμονή. Να προσφέρουμε τη θέση μας να καθίσει αν είναι όρθιος.
Επειδή δεν είναι χρήσιμοι πια, δεν σημαίνει ότι είναι διαφορετικά άτομα που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας. Δεν είναι όλοι «γιαγιά» και «παππούς», όπως πολλοί τους αποκαλούν ισοπεδωτικά. Έχουν όνομα, προσωπικότητα, αισθήματα. Δικαιούνται μια ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί την έχουν κερδίσει δίνοντας πολλαπλούς αγώνες μέχρι να φτάσουν ως εδώ. Δυστυχώς, ούτε το κράτος τους στηρίζει με την μέριμνα που τους αρμόζει. Δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, ενώ αδυνατούν να ανταπεξέλθουν προσωπικά στον γραφειοκρατικό λαβύρινθο που επιβάλλουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι λοιπές δημόσιες υπηρεσίες. Εμείς όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι σε ατομικό επίπεδο, έτσι δεν είναι; Μπορούμε να τους βοηθάμε.
Ήξερες ότι 1 στους 3 ανθρώπους
άνω των 60 ετών υποφέρει από μοναξιά; Μέσα σε αυτούς μπορεί να είναι ο παππούς ή
η γιαγιά σου, οι γονείς σου, κάποιος θείος ή θεία σου, ένας γείτονας που μένει
μόνος του. Λίγα λεπτά τη μέρα για ένα τηλεφώνημα, ή μια σύντομη επίσκεψη δεν θα
σου κοστίσει τίποτα, ενώ για εκείνους μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας! Δώσε
τους μια αφορμή να μιλήσουν, να νοιώσουν ότι υπάρχουν, ότι είναι ακόμα χρήσιμοι
και δεν έχουν ξεχαστεί. Πήγαινέ τους μια βόλτα αν έχεις αυτοκίνητο. Ανέθεσέ τους
μια απλή εργασία που ξέρεις ότι μπορούν να εκτελέσουν. Ρώτησε τους αν
χρειάζονται κάτι. Τα πιο πολλά τηλεφωνήματα που δέχεται η Εθνική Τηλεφωνική
Γραμμή για Ηλικιωμένους, SOS 10-65, είναι από ηλικιωμένους που θέλουν απλά να
μιλήσουν με κάποιον γιατί νοιώθουν μοναξιά. Δεν είναι θλιβερό; Ας κάνουμε
κάτι!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την κα Πελίνα Θεοδοσίου, Υπεύθυνη Τύπου & Επικοινωνίας στη Γραμμή Ζωής, για την προθυμία της, τον χρόνο της και τις χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσε με τόση ευγένεια και ενδιαφέρον για την σύνταξη του άρθρου αυτού.
Αν κάποιος αναγνώστης θέλει να συμβάλει ενεργά στο πολύτιμο κοινωνικό έργο της Γραμμής Ζωής, θα μπορούσε να γίνει:
Ενημερώσου και δράσε!
Άννα Τσιαπούρη
viciouslamb.blogspot.gr
ann.atm@hotmail.com
Ξυπνάω ιδρωμένη! Ευτυχώς είμαι στο κρεβάτι μου. Τι εφιάλτης κι αυτός!
Δυστυχώς όμως για τους ηλικιωμένους αυτή είναι μια πιθανή πραγματικότητα. Η άνοια που επέρχεται από φυσιολογικό γήρας ή εκφυλιστική νόσο, όπως το Alzheimer, συχνά κάνουν τα γεροντάκια να φύγουν από το σπίτι τους, να τριγυρνούν χαμένα, με πρόβλημα προσανατολισμού, χωρίς ικανότητες αυτοσυντήρησης, με πτωχή κρίση, δυσκολία στην ομιλία, σε μια πορεία χωρίς προορισμό και αλίμονο, ενίοτε, χωρίς γυρισμό! Τις περισσότερες φορές με σοβαρά προβλήματα υγείας, χωρίς φαρμακευτική αγωγή, αν δεν βρεθούν μέσα σε 3 με 5 μέρες, καταλήγουν να πεθαίνουν κάπου μόνα τους!
Ας έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες. Μήπως ένα ηλικιωμένο άτομο είναι με τις πυτζάμες ή με τις παντόφλες του; Μήπως κάθεται πολύ ώρα στο ίδιο σημείο και δείχνει χαμένο; Οτιδήποτε ασυνήθιστο μπορεί να είναι σημαντικό. Ας μην αγνοούμε τα σημάδια που λαμβάνουμε. Ο κόσμος έχει γίνει εχθρικός; Ίσως. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί; Ναι. Όχι όμως και απάνθρωποι. Αν διστάζεις να πλησιάσεις κάποιον ηλικιωμένο που νομίζεις ότι συμπεριφέρεται περίεργα, επικοινώνησε με την Άμεση Δράση και δήλωσε το περιστατικό, ώστε να ελέγξουν εκείνοι αν πρόκειται για κάποιο από τα άτομα που αγνοούνται. Να σκέφτεσαι πάντα ότι θα μπορούσε να πρόκειται για ένα δικό σου πρόσωπο!
Η αλήθεια είναι πως όταν βλέπουμε κάποιον ηλικιωμένο που μπορεί να χρειάζεται βοήθεια, συνήθως προσπερνάμε τη ματιά μας, γιατί απλά δεν μας αφορά. Έχουμε τις δικές μας έγνοιες έτσι; Ναι, αλλά… αν περπατάει φορτωμένος μέσα στη ζέστη, θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε και με ευγενικό τρόπο να εφησυχάσουμε τον φόβο και την αμυντική του στάση ώστε να δεχτεί μια μικρή βοήθεια. Μπορούμε να βοηθήσουμε την ηλικιωμένη κυρία να περάσει το δρόμο. Να δώσουμε τη σειρά μας σε μια ουρά που βλέπουμε πως ο γέροντας δεν θα μπορούσε να αντέξει την αναμονή. Να προσφέρουμε τη θέση μας να καθίσει αν είναι όρθιος.
Επειδή δεν είναι χρήσιμοι πια, δεν σημαίνει ότι είναι διαφορετικά άτομα που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας. Δεν είναι όλοι «γιαγιά» και «παππούς», όπως πολλοί τους αποκαλούν ισοπεδωτικά. Έχουν όνομα, προσωπικότητα, αισθήματα. Δικαιούνται μια ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί την έχουν κερδίσει δίνοντας πολλαπλούς αγώνες μέχρι να φτάσουν ως εδώ. Δυστυχώς, ούτε το κράτος τους στηρίζει με την μέριμνα που τους αρμόζει. Δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, ενώ αδυνατούν να ανταπεξέλθουν προσωπικά στον γραφειοκρατικό λαβύρινθο που επιβάλλουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι λοιπές δημόσιες υπηρεσίες. Εμείς όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι σε ατομικό επίπεδο, έτσι δεν είναι; Μπορούμε να τους βοηθάμε.
«στη ζωή μας σπάνια
παρουσιάζονται μεγάλες ευκαιρίες να βοηθήσουμε κάποιον
συνάνθρωπό μας. μικρές ευκαιρίες, όμως, μας δίνονται καθημερινά»
όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα Γραμμή Ζωής
συνάνθρωπό μας. μικρές ευκαιρίες, όμως, μας δίνονται καθημερινά»
όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα Γραμμή Ζωής
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την κα Πελίνα Θεοδοσίου, Υπεύθυνη Τύπου & Επικοινωνίας στη Γραμμή Ζωής, για την προθυμία της, τον χρόνο της και τις χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσε με τόση ευγένεια και ενδιαφέρον για την σύνταξη του άρθρου αυτού.
Αν κάποιος αναγνώστης θέλει να συμβάλει ενεργά στο πολύτιμο κοινωνικό έργο της Γραμμής Ζωής, θα μπορούσε να γίνει:
Ενημερώσου και δράσε!
Οι
ηλικιωμένοι ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ!
Άννα Τσιαπούρη
viciouslamb.blogspot.gr
ann.atm@hotmail.com
Αναρτήσεις
Σχόλια