Ζωντανό αίμα

του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟY ΤΣΙΠΡΑ
ΦΙΛΟΛΟΓΟY
Υποψήφιου διδάκτωρα Κλασσικής Φιλολογίας

 

Όταν δεν έχεις να ταϊσεις τα παιδιά σου. Όταν σου πίνουν το αίμα σταγόνα - σταγόνα, οδηγώντας σε σε συνεχείς μεταγγίσεις με ξένο αίμα, που μπορεί να είναι και μολυσμένο. Όταν το ανεγκέφαλο κράτος από αδυναμία, αβελτηρία, αβλεψία ή πολιτική σκοπιμότητα δεν μπορεί να συμμαζέψει το κράτος, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να εγκλείσει σε βαθιά ειρκτή όλους αυτούς που καταχράστηκαν και υπεξαίρεσαν τα χρήματα του λαού, και τώρα άδοντες χλευάζουν τον απλό πολίτη που πένεται. Όταν το κράτος αυτό περικόπτει επιδόματα 44 ευρώ μηνιαίως για κάθε παιδί –τόσο κοστολογείται η ανατροφή ενός παιδιού από κάποια αρρωστημένα μυαλά τυχάρπαστων μεγαλοσχημόνων τεμπέληδων, είδος που ενδημεί παντού σήμερα στην πολιτική ζωή, και χτυπάει με τσεκούρι και μαχαίρι την πολυμελή οικογένεια. Όταν κάποιοι κάθονται σε παχιές δερμάτινες καρέκλες και συζητούν ατέρμονα για πράγματα προαποφασισμένα από ξένα κέντρα, χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Όταν οι Έλληνες πολιτικοί ταγοί είναι τόσο κοντόφθαλμοι και μικρόνοοι που δεν βλέπουν ότι τούτη η χώρα σταδιακά εξαφανίζεται με τη δημογραφική συρρίκνωση και φορολογούν τις γεννήσεις. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, τότε ο πολίτης θα ξεσπάσει, θα εκτινάξει την κραυγή του, θα κοιτάξει να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, που αυτοί που εκλέχτηκαν τα αγνοούν και τα πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Χορτάσαμε από λόγια. Χορτάσαμε ανεδαφικές προεκλογικές υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Απηυδήσαμε με το διαρκές πιπίλισμα της καραμέλας του προσχήματος ότι αν δεν πάρουμε τα λεφτά , η Ελλάδα θα πεθάνει, ενώ την ίδια στιγμή λαμβάνονται μέτρα που συντομεύουν αυτό το θάνατο. Αηδιάσαμε με τα κομματικά στελέχη –όλων των κομμάτων- που για να εξυπηρετούν τις προσωπικές τους πολιτικές βλέψεις – άλλος για να κρατηθεί στην εξουσία, άλλος για να αναλάβει την εξουσία, άλλος να φανεί αρεστός στο λαό, για να ενδυναμώσει τη θέση του κινούμενος από κάποια πάγια παραπλανητική και λαϊκιστική κομματική επιταγή, άλλος για να κρύψει τα δικά του περιττώματα εξαπολύοντας μύδρους στους άλλους και εμφανιζόμενος ως ο μεσσίας - λαϊκίζουν. Βαρέθηκε ο Έλληνας τη στυγνή κομματική ιδεοληψία, που επιβάλλει την εξαγορά συνειδήσεων μέσω της κομματικής πειθαρχίας - λες και είμαστε σε ένα φασιστικό καθεστώς, όπου όλοι οφείλουν να υπακούνε. Κουράστηκε να βαυκαλίζεται από τους υποψηφίους ότι θα τον βοηθήσουν. Κουράστηκε να ακούει για δισεκατομμύρια (11,9 δις, 13.5 δις, 31, 5 δις), τα οποία δεν τα βλέπει, παρά, μόνο τα πληρώνει.

Την ίδια στιγμή που όλοι νιώθουν στην πλάτη το βάρος της ανέχειας, οι λίστες περιφέρονται σωρηδόν, τα στικάκια USB μεταφέρονται από γραφείο σε γραφείο, δίνουν και παίρνουν οι εύσχημες δικαιολογίες των ιθυνόντων, για να δικαιολογήσουν την ανοησία τους ή τον ωφελιμισμό τους, παρουσιαζόμενοι ως οι σωτήρες του έθνους, ενώ συγχρόνως συγκαλύπτοντας τη βρωμιά, τοποθετώντας τη σε ένα συρτάρι γραφείου, για να μη θιγούν οι μεγαλοϊσχυροί. Ας αναρωτηθούμε γιατί δεν υπάρχει καμία έκθεση, καμία αναφορά, κανένα αποτέλεσμα ελέγχου των αρμοδίων υπηρεσιών τόσο χρόνια; Και παρακολουθούμε ένα απαράδεκτο και υποκριτικό πινγκ-πόνγκ μεταξύ των αρμοδίων, πράγμα που το λιγότερο είναι αισχρό και δεν πείθει πλέον κανέναν. Η εποχή της αφέλειας τελείωσε. Οι παλαιοκομματικές μέθοδοι κατέρρευσαν.

Ίσως ο λαός κάποτε ψήφιζε ωφελιμιστικά. Ίσως κάποτε, σε καιρούς οικονομικής ευμάρειας με δανεικά, τότε που τα στόματα ήταν μπουκωμένα από ύλη, ουδείς να μίλαγε, γιατί δεν ήξερε, γιατί δεν μπορούσε να ξέρει, γιατί φοβόταν, γιατί επαφιόταν στην τιμιότητα και την πατρωνία άλλων, γιατί απλά περνούσε καλά, γιατί δεν ήξερε τη σαπίλα που κρυβόταν κάτω από το χαλί και πίσω από τη βιτρίνα της εντιμότητας, που φτιασιδωμένη έμπαινε σε κάθε σπίτι και ωραιοποιούσε όλες τις καταστάσεις.

Φτάνουν πια οι συμβουλάτορες, φτάνουν πια οι αυτοχρηζόμενοι πάπες με το αλάθητο ανά χείρας, φτάνουν πια οι νουθεσίες από ανθρώπους που αποδείχτηκαν σάπιοι και ουτιδανοί. Φτάνουν οι υπερπατριώτες όλων των κομμάτων. Φτάνουν πια οι βαρύγδουπες λέξεις, όπως έθνος, πατρίδα, κοινωνική δικαιοσύνη, που κάποιοι χρησιμοποιούν αφειδώς. Όλοι λένε ότι θα σώσουν τη χώρα και όλοι παράλληλα τη βουλιάζουν με τις ασάφειες , τις υποκρισίες και την τρομολαγνεία και μετρολαγνεία και την κινδυνολογία.

Παλεύουν όλοι να μειώσουν τα ελλείμματα, να πατάξουν την ύφεση, να φέρουν την ανάπτυξη. Εφαρμόζοντας όμως μέτρα που απομυζούν τον πολίτη, τότε επιτυγχάνεται ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Και αναμένουμε την τρόικα, τους στυγνούς τεχνοκράτες του εξωτερικού να ενδιαφερθούν για τη χώρα; Αυτοί θα πονέσουν τον έλληνα πολίτη; Αυτοί θα κοιτάξουν λίγο χαμηλά να δουν την καρδιά της κοινωνίας; Δυστυχώς υποταχτήκαμε στους δανειστές μας. Γίναμε υποχείρια σ’ αυτούς που αποζητούν αίμα , για να πάρουν τα χρήματά τους. Καταντήσαμε για ακόμη μία φορά στη ιστορία μας έρμαια. Και χάσαμε την αξιοπρέπειά μας ως χώρα. Δεν μας φταίει η οικονομική κρίση-που κάποιοι ανεγκέφαλοι κακοδιαχειριστές και πολιτικά ανδρείκελα προκάλεσαν με την ανικανότητά τους. Φταίει μια νοοτροπία βαθιά ριζωμένη στο πολιτικό σύστημα. Μια νοοτροπία κομματικής προσκόλλησης, πελατειακών σχέσεων, εξαγοράς συνειδήσεων, βραδυκίνητης γραφειοκρατίας που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα κάποιων, συγκάλυψης, ανομίας, προαιρετικής εφαρμογής των νόμων και ανοργάνωτης πρακτικής και συστηματοποίησης των ενεργειών.

Έστω και τούτη την ύστατη στιγμή, που βράζει η κοινωνία, που κυριαρχεί η ανασφάλεια για το μέλλον, οι πολιτικοί ας συλλογιστούν τη θέση τους, ας αφήσουν στην άκρη την κομματική πειθαρχία και την επαπειλούμενη απώλεια της καρέκλας τους και ας μην επικυρώσουν με την ψήφο τους την καταδίκη της χώρας. Ας συγκεντρωθούν όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες, χωρίς κομματικές ταμπέλες και ας αναλάβουν τον αγώνα πάταξης της κακοδαιμονίας μας. Ήρθε η ώρα να ξεριζώσουν τις αιτίες της κατάντιας μας και να μην επιβάλλουν την εύκολη λύση της αφαίμαξης του πολίτη.