ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! Η συγκλονιστική περιγραφή της δασκάλας του Δαμασίου για τις εφιαλτικές στιγμές του σεισμού, μέσα στην τάξη

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή της Όλγας Παπακώστα, δασκάλας του Δημοτικού Σχολείου Δαμασίου, για το πώς έζησαν, αυτή και οι μαθητές της τις εφιαλτικές στιγμές του σεισμού, μέσα στην τάξη.

Ένα λεπτό πριν το μεγάλο σεισμό, είχε τελειώσει η άσκηση σεισμού που έκανε η δασκάλα με "τα παιδάκια της"!

Η κα Παπακώστα θυμάται και εξιστορεί την περιπέτειά τους σε μια ανάρτησή της στο facebook.

"Πατάμε πάνω σε πέτρες,κόντρα πλακέ, χώματα , η σκόνη μέσα στο στόμα,στη μύτη στα μάτια...Κατεβαίνουμε τα σκαλιά...Στην αγκαλιά μου έχω τον Γρηγοράκη και το Μαράκι!!!. "Λίγο ακόμα Παναγία μου, λίγο ακόμα", θυμάται η δασκάλα και καταλήγει στην αφήγησή της: "Τα καταφέραμε!!!! Η Παναγία μας έχει όλους αγκαλιά.... Έκανε το θαύμα της!

"Είπα να κλείσω τη διδασκαλική μου πορεία στο χωριό του παππού και της γιαγιάς μου ,στο λατρεμένο χωριό του πατέρα μου... Είπα να διδάξω στις ίδιες αίθουσες που δίδαξαν οι γονείς μου, να ολοκληρώσω το έργο που ξεκίνησαν... Έμοιαζε με όνειρο!.. Τέλη Σεπτεμβρίου πήρα με απόσπαση θέση στο σχολείο του χωριού μου... Τάξη:Πέμπτη... Όλα έμοιαζαν τέλεια... Εξαιρετικό, ζεστό καλωσόρισμα από διευθυντή και συναδέλφους... Χαρά, γαλήνη, ευτυχία... 3 Μαρτίου 2021... Μάθημα: Ιστορία... Ώρα 12:05... Πετάχτηκε κάποιος μαθητής μου " Κυρία έχει μια βδομάδα τώρα που κάνει μικρούς σεισμούς". "Τι λέτε παιδιά να κάνουμε μια άσκηση σεισμού τώρα;" τα ρώτησα κι εκείνα απάντησαν καταφατικά. 12:15... Αφού κάναμε την άσκηση, συνεχίσαμε το μάθημα... 12:16... Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ... Η άσκηση έγινε γεγονός!!!!Η δόνηση τρομακτικη!!! Τα παιδάκια μου, μπήκαν κάτω απ' τα θρανία... Με τα χεράκια τους έπιαναν γερά τα πόδια των θρανιωντους γιατί η ένταση ήταν τρομερη και τραβούσε τα θρανία μακριά τους... Οι τοίχοι άρχισαν να τρίζουν, σκόνη παντού ,δε βλέπαμε τίποτα!!!! Ουρλιαχτά, κλάματα ,πανικός..."Κυρία κυρία τι γίνεται; Βοήθεια.... "Μέσα στη σκόνη, στο απόλυτο χάος ,προσπαθούσα να τα πλησιάσω να δω αν είναι όλα καλά...Κι ανοίγει η οροφή... Πέτρες, χώματα, κόντρα πλακέ, πέφταν με δύναμη στα θρανία και έσπαζαν πάνω τους... Παραπατώντας, έπιανα όπου μπορούσα και πήγαινα από το ένα θρανίο στο άλλο... ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ... "Κουράγιο παιδιά, θα τελειώσει, λίγο υπομονή... Μιλήστε μου, είστε καλά; "Φωνούλες ακουγόταν... πότε θα τελειώσει ρωτούσαν.... ΤΟΤΕ άρχισα να σκέφτομαι τους δικούς μου... δε θα τους ξαναδώ.... είναι το τέλος... Ένα λεπτό... μόνο ένα λεπτό χρειάστηκε και τα διέλυσε όλα... Σταμάτησε για λίγο... "Τώρα, Όλγα, είπα" Τους φωνάζω να πιάνονται γερά από ό,τι βρουν και με προσοχή να κατέβουν κάτω... Πατάμε πάνω σε πέτρες, κόντρα πλακέ, χώματα, η σκόνη μέσα στο στόμα, στη μύτη στα μάτια... Κατεβαίνουμε τα σκαλιά... Στην αγκαλιά μου έχω τον Γρηγοράκη και το Μαράκι!!!. "Λίγο ακόμα Παναγία μου, λίγο ακόμα"........... ΕΞΩ..... ΓΟΝΕΙΣ... ΚΛΑΜΑΤΑ... ΑΓΚΑΛΙΕΣ... Τα παιδιά ψάχνουν τους γονείς...κι εκείνοι τα παιδιά τους... Η γη αρχίζει και πάλι να τρέμει... ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ...!!!!! 3 Μαρτίου 2021... Το σχολείο μένει έρημο... μόνο του... χωρίς την ψυχή του... Μας αποχαιρετά... Κάπου το "βλέπω" να χαμογελά... σαν να μου λέει "Τα καταφέραμε!!!!". Η Παναγία μας έχει όλους αγκαλιά.... Έκανε το θαύμα της!!!!! ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ!!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!!!!! Τίποτα πια δε θα ναι το ίδιο....Όμως και πάλι θα τα καταφέρουμε!!!!!!!!!!"