Από την εφημερίδα: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
Διακηρύξεις «κενού περιεχομένου» αφού δεν θα έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δηλαδή την εισροή εσόδων στα κρατικά ταμεία και δραστική μείωση του μονίμου προσωπικού, αποτελούν σύμφωνα με κορυφαίους συνταγματολόγους οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για νέο φόρο στα ακίνητα και τις απολύσεις τακτικών υπαλλήλων.
Οπως επισημαίνουν, η υπάρχουσα νομολογία αναφορικά και με τις δυο περιπτώσεις είναι τόσο ισχυρή που τα δικαστήρια θα δικαιώσουν όσους πολίτες προσφύγουν κατά του νέου χαρατσιού στη στέγη.
Το ίδιο θα συμβεί και με τους εργαζομένους στο Δημόσιο, ιδιαίτερα τους μόνιμους που θα τεθούν σε καθεστώς «εργασιακής εφεδρείας» ή θα πάρουν την άγουσα προς την πόρτα της εξόδου με συνοπτικές διαδικασίες.
Σύμφωνα με τους συγκεκριμένους συνταγματολόγους «η κυβέρνηση υπολογίζει χωρίς τον... ξενοδόχο, δηλαδή το Σύνταγμα».
Εκείνο που θεωρούν βέβαιο ότι θα εκπέσει στη Δικαιοσύνη είναι το θέμα της φορολόγησης της ιδιόκτητης κατοικίας ή άλλου ακινήτου που δεν αποδίδει έσοδα.
Σε απλά ελληνικά το σπίτι που διαμένει κάποιος δεν μπορεί να φορολογηθεί, για τέταρτη φορά το τελευταίο διάστημα, γιατί κάτι τέτοιο οδηγεί ουσιαστικά στη δρομολόγηση μιας έμμεσης δήμευσης της ατομικής ιδιοκτησίας.
Ακόμη και για το ακίνητο που αποφέρει έσοδα π.χ. από την ενοικίαση ή τη μίσθωσή του υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις αν μπορεί να φορολογηθεί με τη μορφή της έκτακτης εισφοράς και ειδικά αν έχει καταβληθεί η τακτική. Οπως σημειώνει με την ιδιότητα του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ο βουλευτής της Ν.Δ. Προκόπης Παυλόπουλος «η συστηματική άκριτη φορολόγηση ενός ακινήτου, που δεν παράγει ή αποδίδει, είναι προδήλως αντισυνταγματική και έρχεται σ’ ευθεία αντίθεση με τα άρθρα 17 παρ. 1 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος».
Πράγματι, σύμφωνα με τα συγκεκριμένα άρθρα δεν νοείται περαιτέρω «χαράτσωμα» της ακίνητης περιουσίας εκτός αν αυτή και υπό όρους φέρνει κάποια πρόσοδο.
Ο ίδιος μιλώντας στον ρ/σ «Real FM» και στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου τόνισε ότι στην ουσία πρόκειται για ένα «φόρο απελπισίας και καταστροφής».
Το άλλο μεγάλο θέμα όπου η κυβέρνηση θα αποτύχει παταγωδώς και θα εκτεθεί στους διεθνείς δανειστές μας είναι της απόλυσης μονίμων υπαλλήλων σε περιπτώσεις κατάργησης, με νόμο ή κανονιστική πράξη, των οργανικών θέσεων που κατέχουν.
Γιατί το Σύνταγμα προστατεύει τους μόνιμους υπαλλήλους
Τυπικά και ουσιαστικά είναι αδύνατο με βάση την υπάρχουσα νομολογία να απολυθεί τακτικό προσωπικό που υπηρετεί στον δημόσιο τομέα και καλύπτεται υπό την ομπρέλα του άρθρου 103 παρ. 4 του Συντάγματος.
Ακόμη κι αν καταργηθεί η θέση που κατέχει ένας μόνιμος υπάλληλος, πρέπει αυτός να μεταταγεί με το ίδιο καθεστώς μονιμότητας σε αντίστοιχη υπηρεσία και θέση.
Στο συγκεκριμένο άρθρο που επικαλέστηκε ο β’ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, δεν γίνεται πουθενά λόγος για απόλυση, σε περίπτωση κατάργησης των οργανικών θέσεων. Η πρακτική που ακολουθήθηκε απ’ όλες τις κυβερνήσεις, σε εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων και της νομολογίας που αναπτύχθηκε, είναι να μην απολύεται, με εξαίρεση αν υποπέσει σε σοβαρά αδικήματα του πειθαρχικού και ποινικού δικαίου μόνιμος υπάλληλος.
Οπως επισημαίνει ο κ. Παυλόπουλος «έχει διαμορφωθεί χωρίς εξαίρεση πρακτική μη απόλυσής τους, μάλιστα έχει προκύψει ήδη συνταγματικό έθιμο, το οποίο δεν επιτρέπει την απόλυση δημοσίου υπαλλήλου, αν καταργηθεί η θέση του».
Για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει συνταγματικό έθιμο το οποίο έχει εξοπλισθεί με νομική ισχύ ίση με εκείνη των κανόνων του Τυπικού Συντάγματος, είναι αδιανόητο να δεχθεί δικαστήριο ως νόμιμη την απόλυση, για την παραπάνω αιτία, εργαζομένου που υπάγεται στο καθεστώς μονιμότητας.
Επομένως, όλος αυτός ο θόρυβος γίνεται πιο πολύ για να ξεγελασθούν ακόμη μια φορά οι διεθνείς πιστωτές μας και η κυβέρνηση να (εξ)αγοράσει και άλλο χρόνο δικαιολογώντας την απροθυμία της για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
Διακηρύξεις «κενού περιεχομένου» αφού δεν θα έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δηλαδή την εισροή εσόδων στα κρατικά ταμεία και δραστική μείωση του μονίμου προσωπικού, αποτελούν σύμφωνα με κορυφαίους συνταγματολόγους οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για νέο φόρο στα ακίνητα και τις απολύσεις τακτικών υπαλλήλων.
Οπως επισημαίνουν, η υπάρχουσα νομολογία αναφορικά και με τις δυο περιπτώσεις είναι τόσο ισχυρή που τα δικαστήρια θα δικαιώσουν όσους πολίτες προσφύγουν κατά του νέου χαρατσιού στη στέγη.
Το ίδιο θα συμβεί και με τους εργαζομένους στο Δημόσιο, ιδιαίτερα τους μόνιμους που θα τεθούν σε καθεστώς «εργασιακής εφεδρείας» ή θα πάρουν την άγουσα προς την πόρτα της εξόδου με συνοπτικές διαδικασίες.
Σύμφωνα με τους συγκεκριμένους συνταγματολόγους «η κυβέρνηση υπολογίζει χωρίς τον... ξενοδόχο, δηλαδή το Σύνταγμα».
Εκείνο που θεωρούν βέβαιο ότι θα εκπέσει στη Δικαιοσύνη είναι το θέμα της φορολόγησης της ιδιόκτητης κατοικίας ή άλλου ακινήτου που δεν αποδίδει έσοδα.
Σε απλά ελληνικά το σπίτι που διαμένει κάποιος δεν μπορεί να φορολογηθεί, για τέταρτη φορά το τελευταίο διάστημα, γιατί κάτι τέτοιο οδηγεί ουσιαστικά στη δρομολόγηση μιας έμμεσης δήμευσης της ατομικής ιδιοκτησίας.
Ακόμη και για το ακίνητο που αποφέρει έσοδα π.χ. από την ενοικίαση ή τη μίσθωσή του υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις αν μπορεί να φορολογηθεί με τη μορφή της έκτακτης εισφοράς και ειδικά αν έχει καταβληθεί η τακτική. Οπως σημειώνει με την ιδιότητα του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ο βουλευτής της Ν.Δ. Προκόπης Παυλόπουλος «η συστηματική άκριτη φορολόγηση ενός ακινήτου, που δεν παράγει ή αποδίδει, είναι προδήλως αντισυνταγματική και έρχεται σ’ ευθεία αντίθεση με τα άρθρα 17 παρ. 1 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος».
Πράγματι, σύμφωνα με τα συγκεκριμένα άρθρα δεν νοείται περαιτέρω «χαράτσωμα» της ακίνητης περιουσίας εκτός αν αυτή και υπό όρους φέρνει κάποια πρόσοδο.
Ο ίδιος μιλώντας στον ρ/σ «Real FM» και στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου τόνισε ότι στην ουσία πρόκειται για ένα «φόρο απελπισίας και καταστροφής».
Το άλλο μεγάλο θέμα όπου η κυβέρνηση θα αποτύχει παταγωδώς και θα εκτεθεί στους διεθνείς δανειστές μας είναι της απόλυσης μονίμων υπαλλήλων σε περιπτώσεις κατάργησης, με νόμο ή κανονιστική πράξη, των οργανικών θέσεων που κατέχουν.
Γιατί το Σύνταγμα προστατεύει τους μόνιμους υπαλλήλους
Τυπικά και ουσιαστικά είναι αδύνατο με βάση την υπάρχουσα νομολογία να απολυθεί τακτικό προσωπικό που υπηρετεί στον δημόσιο τομέα και καλύπτεται υπό την ομπρέλα του άρθρου 103 παρ. 4 του Συντάγματος.
Ακόμη κι αν καταργηθεί η θέση που κατέχει ένας μόνιμος υπάλληλος, πρέπει αυτός να μεταταγεί με το ίδιο καθεστώς μονιμότητας σε αντίστοιχη υπηρεσία και θέση.
Στο συγκεκριμένο άρθρο που επικαλέστηκε ο β’ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, δεν γίνεται πουθενά λόγος για απόλυση, σε περίπτωση κατάργησης των οργανικών θέσεων. Η πρακτική που ακολουθήθηκε απ’ όλες τις κυβερνήσεις, σε εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων και της νομολογίας που αναπτύχθηκε, είναι να μην απολύεται, με εξαίρεση αν υποπέσει σε σοβαρά αδικήματα του πειθαρχικού και ποινικού δικαίου μόνιμος υπάλληλος.
Οπως επισημαίνει ο κ. Παυλόπουλος «έχει διαμορφωθεί χωρίς εξαίρεση πρακτική μη απόλυσής τους, μάλιστα έχει προκύψει ήδη συνταγματικό έθιμο, το οποίο δεν επιτρέπει την απόλυση δημοσίου υπαλλήλου, αν καταργηθεί η θέση του».
Για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει συνταγματικό έθιμο το οποίο έχει εξοπλισθεί με νομική ισχύ ίση με εκείνη των κανόνων του Τυπικού Συντάγματος, είναι αδιανόητο να δεχθεί δικαστήριο ως νόμιμη την απόλυση, για την παραπάνω αιτία, εργαζομένου που υπάγεται στο καθεστώς μονιμότητας.
Επομένως, όλος αυτός ο θόρυβος γίνεται πιο πολύ για να ξεγελασθούν ακόμη μια φορά οι διεθνείς πιστωτές μας και η κυβέρνηση να (εξ)αγοράσει και άλλο χρόνο δικαιολογώντας την απροθυμία της για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
Αναρτήσεις
Σχόλια