Πριν από λίγο καιρό έγινε γνωστό ότι από τα στοιχεία που επεξεργάστηκε το Υπουργείο Εσωτερικών, 58 είναι οι δήμοι που τα οικονομικά τους βρίσκονται στο κόκκινο.
Πρόκειται για δήμους που τα χρέη τους ξεπερνούν το 100% των εσόδων τους από τέλη, εισφορές και επιδοτήσεις, και εντάσσονται σε ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου, κάτι σαν το περίφημο μνημόνιο που όλοι βιώνουμε.
Αυτό σημαίνει ότι για τους δήμους αυτούς κάθε μορφής κοινωνική πολιτική, αναπτυξιακή δραστηριότητα και προσπάθεια για υποστήριξη των υποδομών, απλά δεν θα υπάρχει.
Στους 58 δήμους δεν υπολογίζονται ακόμα, εκείνοι που με λογιστικά τερτίπια και δημιουργικούς αναλογισμούς μετέτρεψαν τα ελλείμματα και τα άδεια ταμεία σε φρέσκο αέρα αναπτυξιακής καινοτομίας. Σύντομα θα μάθουμε και γι αυτούς.
Από τα παραπάνω και από όσες πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε αυτές τις ημέρες, είναι εμφανές ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή, όπου όλα γύρω μας είναι σκόρπια. Η μεταπολίτευση έκλεισε τον κύκλο της, απογοητεύοντας ακόμα και τους τελευταίους ρομαντικούς υποστηριχτές της, αλλά κυρίως και τους ίδιους τους μαχητές της.
Η γενιά του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης απέτυχε να κληροδοτήσει στους επόμενους, μια Ελλάδα καλύτερη από ότι την παρέλαβε από τους προηγούμενους. Αυτό είναι και το στίγμα που θα την κατατρέχει.
Δυστυχώς και στην τοπική αυτοδιοίκηση η εικόνα είναι ακριβώς η ίδια. Όσοι μετέχουμε για πρώτη φορά στην περιπέτεια της συμμετοχής στα κοινά από το μετερίζι της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους σκελετούς από ένα δομικό σύστημα συναλλαγής σε όλα τα επίπεδα, που στήθηκε κατά βάση από τους εκπροσώπους εκείνης της γενιάς.
Στο ερώτημα γιατί δεν καταγγέλλονται με ονόματα και επώνυμα οι πρακτικές αυτές, η απάντηση είναι απλή. Το σύστημα που χτίστηκε τόσο επιτηδευμένα από ανθρώπους τόσο διαφορετικών διαδρομών, τόσο αντίθετων επιρροών αλλά της ίδιας γενιάς, δεν επιτρέπει κάτι περισσότερο από αέναες ενδείξεις που στοιχειοθετούν μόνο νοοτροπία. Τίποτε περισσότερο.
Ωστόσο θα ήταν άδικο να ομαδοποιήσουμε και να καταδικάσουμε μαζικά ανθρώπους και πρακτικές, καθώς υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που όμως απλά και μόνο επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Για τους νέους ανθρώπους που συμμετείχαμε στις δημοτικές εκλογές για να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα των συμπολιτών μας στα δημοτικά κοινά, αυτή η μάχη είναι διπλή.
Όχι μόνο για να εργαστούμε με ευθύνη δικαιώνοντας την εντολή όσων μας έστειλαν στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και για να αντιταχθούμε σε νοοτροπίες και τακτικές συμβατές της γενιάς εκείνης που δηλητηρίασε το μέλλον και μας οδήγησε στο σήμερα, για το οποίο κανείς δεν αισθάνεται περήφανος.
*Ο κ. Τάκης Παρασκευόπουλος είναι Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Πετρούπολης
Αναρτήσεις
Σχόλια